Γράφει ο Γιώργος Κουμουλλής

Καθηγητής, Οικονομολόγος

Πρώην Senior Liaison Officer Πανεπιστημίου Warwick

06.01.2013 - Όταν οι ελληνικές σημαίες προκαλούν ρίγη φρίκης…

Ένα ρίγος συγκίνησης διαπερνάει το σώμα μου όταν βλέπω την ελληνική σημαία  να κυματίζει πάνω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Με πλημμυρίζει, επίσης, ένα ρίγος συγκίνησης όταν  βλέπω τη γαλανόλευκη στα χέρια των φοιτητών του Πολυτεχνείου που στόχευαν στον τερματισμό της επάρατης Χούντας. Ακόμα, όταν η γαλανόλευκη φιγουράρει πρώτη-πρώτη στην παρέλαση των Ολυμπιακών Αγώνων νιώθω, επίσης, ένα ρίγος συγκίνησης και περηφάνια.  Όταν, όμως, βλέπω από την τηλεόραση, γνωστούς Εοκαβιτατζήδες, ΕΛΑΜίτες και άλλους φασίστες να κρατάνε την ελληνική σημαία στο μνημόσυνο του Γρίβα τότε, ομολογώ, νιώθω ένα φοβερό ρίγος φρίκης. Συνειρμικά, αυτή η θέα με παραπέμπει στην ειδεχθή  ΕΟΚΑ Β΄, στην ειδεχθέστερη Χούντα που έλεγχε την ΕΟΚΑ Β΄ με τις επιταγές της και τις επιταγές της και, βέβαια, στο ειδεχθέστατο έργο τους, το πραξικόπημα και την μεγαλύτερη καταστροφή της πατρίδας μας στην μακραίωνα ιστορία της.

Ένα πεδίο έρευνας για τους ιστορικούς – κι όχι «ιστορικούς» που εκθειάζουν σαν παπαγαλάκια τον Γρίβα στα μνημόσυνα του-είναι οι λόγοι που το μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου θεωρεί τον Γρίβα «άξιον τέκνον της πατρίδας» ενώ ο Πεταίν στη Γαλλία, ο Μουσολίνι στην Ιταλία, ο Φράνκο  στην Ισπανία και οι Μεταξάς, Γ. Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης στην Ελλάδα έχουν ριχθεί στα σκουπίδια της Ιστορίας.

Η βιογραφία του Γρίβα μπορεί να συνοψισθεί σε τρία μέρη: Μέρος Α΄Κατοχή και εμφύλιος πόλεμος, Μέρος Β΄ΕΟΚΑ και Μέρος Γ΄ ΕΟΚΑ Β΄.

Ερευνώντας το Μέρος Α΄, αποφεύγω να αντλήσω υλικό από  Ελληνικές  πηγές που μπορεί να μην είναι αδέκαστες. Γι’ αυτό, καταγράφω γεγονότα από άλλες πηγές και συγκεκριμένα από  τους Woodhouse και Mazower. Ο πρώτος, βέβαια, είναι πασίγνωστος. Ο Μazower  είναι καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη (ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου) και χαίρει μεγάλης εκτίμησης στην πανεπιστημιακή κοινότητα ως κορυφαία αυθεντία στα θέματα Ιστορίας των Βαλκανίων και της Ελλάδας. Στο 23^ο κεφάλαιο του βιβλίου του «Στην Ελλάδα του Χίτλερ» ο Μazower περιγράφει ξεκάθαρα την συνεργασία της οργάνωσης Χ του Γρίβα με τα Τάγματα Ασφαλείας των Γερμανών. Αλλά και ο Woodhouse αναφέρει στα βιβλία του ότι από το 1943 και μετά η Χ ταυτίστηκε με την κατοχική κυβέρνηση αφού υπεγράφη πρωτόκολλο συνεργασίας της Χ  με το Υπουργείο Άμυνας της κατοχικής δοσιλογικής κυβέρνησης! Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική συμφωνία διότι,  όταν ένοπλοι της Χ συλλαμβάνονταν στα μπλόκα των Ταγμάτων Ασφαλείας, αφήνονταν μετά ελεύθεροι μαζί με τον οπλισμό τους. Άλλωστε,  πολλά μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν ταυτόχρονα και μέλη της Χ. Περαιτέρω σχόλια περιττεύουν. Ο νοών νοείτω.

Η δράση του Γρίβα ως αρχηγού της ΕΟΚΑ (Μέρος Β΄της βιογραφίας του) χρεώνεται ως θετική στο ενεργητικό του παρόλο που η ένωση (ο αγώνας απέβλεπε σε ένωση και όχι σε ανεξαρτησία) θα απέβαινε, όσο παράξενο κι αν ηχεί, εναντίον των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων του Ελληνισμού (βλ. άρθρο μου «Αν γινόταν η Ένωση» Πολίτης 21/07/2012).  

Τα ερωτήματα όσον αφορά το Μέρος Γ΄ της βιογραφίας είναι βασανιστικά: δεν ήτανε ο Γρίβας που ίδρυσε και καθοδηγούσε την ΕΟΚΑ Β΄; Δεν είχε ο Γρίβας ευθύνη για τις δολοφονίες της οργάνωσης του, π.χ. του Μαύρου και του Φωτίου, τις ανατινάξεις  αστυνομικών σταθμών και άλλων κυβερνητικών κτηρίων και για την απαγωγή Υπουργού;  Δυστυχώς, δεν απαντούν αυτά   τα ερωτήματα οι οπαδοί του Γρίβα.   Μόνο οι τυφλοί τα τ’ όμματα τον τε νουν  πίστευαν ότι η τακτική της ΕΟΚΑ Β΄ οδηγούσε στην…ένωση. Πώς μπορείς να φθάσεις στη  Γη της Επαγγελίας όταν πρώτα τα κάνεις όλα γης Μαδιάμ; Πιθανόν, οι ανήλιαγες μέρες που περνούσε στο κρησφύγετο του ο Γρίβας  να επηρέασαν την πνευματική του διαύγεια.   

Είναι, λοιπόν, προκλητικός φαρισαϊσμός να εξυμνείται το Μέρος Β΄ της βιογραφίας του Γρίβα και να διαγράφονται ή να αγνοούνται πλήρως τα Μέρη Α΄ και Γ΄. Όταν ένας καθηγητής  διορθώνει ένα γραπτό που αποτελείτο από 3 θέματα, και ο φοιτητής θαλασσώνει τα 2 θέματα τότε η βαθμολογία του θα είναι σίγουρα κάτω από τη βάση. Στη περίπτωση του Γρίβα, όμως, έχουμε μια γκροτέσκα βαθμολογία από τους θαυμαστές του: βουλιάζει στα 2 θέματα κι όμως αριστεύει!  

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί η ακροδεξιά  και μέρος της Δεξιάς τιμά τον Γρίβα παρά την αδιαμφισβήτητη  συνεργασία του με τους Ναζί και τα εγκλήματα της ΕΟΚΑ Β΄. Θα ήτανε απλοϊκό, νομίζω, να ισχυριστούμε ότι οι υποστηρικτές του Γρίβα είναι μια δράκα από φανατικούς και μικρόνοες «εθνικόφρονες» όταν στο μνημόσυνο του είναι παρόντες  και Ευρωβουλευτές του ΔΗΣΥ.  Η πλύση εγκεφάλου και ο φανατισμός εξηγούν μόνο σ’ ένα βαθμό τον Γριβισμό. Η απάντηση, όμως, στο ερώτημα είναι πιο σύνθετη.  Αναμφίβολα πολλοί δεξιοί έχουν  ένα αίσθημα ενοχής. Ενδόμυχα, πιστεύουν ότι ο Γρίβας υπέπεσε σε φοβερά λάθη που συνέτειναν στην τουρκοποίηση της μισής Κύπρου και η αντίδραση/άμυνα  τους είναι η  ηρωοποίηση του. Επιπλέον, η Δεξιά, σε αντιδιαστολή όχι μόνο της Αριστεράς αλλά και της Φιλελεύθερης παράταξης, δεν έχει αναδείξει κανένα μεγάλο άνδρα, π.χ, ένα Βενιζέλο, έναν Καζαντζάκη, έναν Ρίτσο, έναν Σεφέρη, ένα Θεοδωράκη οπότε γαντζώνεται σε οποιονδήποτε εκφραστή του συντηρητισμού έστω και πολύ μικρότερου βεληνεκούς.   

Σχόλιο Κιατίπη: Συμφωνώ πλήρως με τις τοποθετήσεις του Γιώργου επί του θέματος. Και προσθέτω τα πιο κάτω:

Η περίπτωση του Γρίβα ή Διγενή όπως προτιμούν να τον αποκαλούν οι ακραιφνείς πατριώτες αγωνιστές της ΕΟΚΑ Β' που κέρδισαν... την Τουρκοποίηση της μισής Κύπρου, θα πρέπει να παρομοιάζεται με την περίπτωση ενός εγκληματία. Κατά κανόνα ο εγκληματίας καταδικάζεται και τιμωρείται για το οποιοδήποτε ή οποιαδήποτε εγκλήματα έχει διαπράξει. Στα μάτια της κοινωνίας η προσωπικότητά του σπιλώνεται μια για πάντα, ανεξάρτητα αν στην προ του εγκλήματος ζωή του υπήρξε, για κάποιους, καλός, αγαθός, αγαπητός, άμεμπτος και αλληλέγγυος και ακόμη αγωνιστής για κοινά δίκαια. Από τη στιγμή, όμως, που εγκλημάτησε μόνο το έγκλημα μετρά και οτιδήποτε καλό και αν του πιστώνεται λαμβάνεται υπόψη μόνο για τον καταλογισμό του μεγέθους της ποινής που θα του επιβάλει το δικαστήριο. Αν λ.χ. ο Γρίβας συλλαμβανόταν προτού πεθάνει και παραπεμπόταν σε δίκη, σίγουρα θα καταδικαζόταν για τα συγκεκριμένα εγκλήματα που είχε διαπράξει ενάντια στο Κυπριακό Κράτος και η δράση του ενάντια στους Άγγλους αποικιοκράτες πιθανώς να λαμβανόταν υπόψη από το δικαστήριο ως ελαφρυντικό για να μην τον καταδικάσει στην εσχάτη των ποινών.

Κι όμως αυτό ακριβώς κάνουν όσοι τιμούν τον Γρίβα.