"L’État, c’est moi" ("Το κράτος είμαι εγώ"): Θυμήθηκα την περίφημη αυτή φράση που λέγεται ότι είπε ο Λουδοβίκος ΙΔ' της Γαλλίας βλέποντας αυτή τη γελοιογραφία. Σκεφτείτε λίγο τη φωτογραφία του Μακαρίου, του “αξεπέραστου” Προέδρου που υπάρχει ακόμα κρεμασμένη σε πολλά δημόσια κτήρια. «Δεν ξεχνώ», όταν ήμουν δημοτικό, δίπλα στον Μακάριο τη φωτογραφία του Σπύρου Κυπριανού. Το στυλ διακυβέρνησης "εγώ είμαι το κράτος”, εκτός από τον προνεωτερικό προσωποκεντρισμό της, συνδέεται με την έλλειψη της αξιοκρατίας και την απαξίωση των αρίστων. Η κοινωνία μας, σήμερα, ένα βήμα πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, φαίνεται σαν μια κοινωνία κομματιασμένη σε μικρές αντίπαλες ομάδες, ακόμη και εντός των κομμάτων, με στόχο τη νομή της εξουσίας και την ιδιοποίηση δημοσίων αγαθών.

Πάντως, με τον κόσμο που μιλώ, στον κύκλο μου τουλάχιστον, είτε προέρχονται από δεξιές είτε από αριστερές οικογένειες, υπάρχει η παραδοχή ότι η περίοδος που είχαμε τη μεγαλύτερη αξιοκρατία στην Κύπρο ήταν η περίοδος διακυβέρνησης Βασιλείου. Άραγε ο Αναστασιάδης, που μάλλον θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος, πώς θα δράσει; Θα είναι ένας κομματικός Πρόεδρος ή ένας Πρόεδρος που θα θελήσει να σπάσει την πολιτική κουλτούρα “εγώ και το κόμμα μου είμαστε το κράτος;” Ερώτημα χωρίς απάντηση προς το παρόν. Αλλά καθώς θα προχωρά η προεκλογική εκστρατεία θα μπορούμε να κρίνουμε καλύτερα. Γιατί, ο κ.Αναστασιάδης, ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο, θα πρέπει να παλέψει με τον κακό εαυτό του. Ο τρόπος άλλωστε με τον οποίο φτάνει κανείς στην εξουσία, δείχνει πολλά για τον τρόπο που θα κυβερνήσει μετά.

Το επιχείρημα της αναδρομικής ψήφου στον κ.Αναστασιάδη εξαιτίας της στάσης που κράτησε το 2004, είναι άσφαιρο πολιτικά. Ειδικά υπό την παρούσα κρίσιμη οικονομική συγκυρία. Χρησιμοποιείται για να “τσιμπήσει” το κόμμα ψήφους  πρώην “νενέκων”. Οι περισσότεροι όμως, εκτός ΔΗ.ΣΥ, υποστηρικτές του «Ναι», ξεπλήρωσαν το «χρέος» τους στον ΔΗ.ΣΥ και με το παραπάνω σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Επιπλέον, δεν είναι μεγάλο πολιτικό κατόρθωμα να κερδίσει κανείς μια μάχη, μόνο και μόνο επειδή ο αντίπαλος του είναι πολύ κακός και τα έκανε μαντάρα (βλ. ΑΚΕΛ). Σύντομα θα καταλάβουμε εάν το επιτελείο του Νίκου Αναστασιάδη χάνει την ώρα του ψάχνοντας ένα νέο σκάνδαλο που θα  δώσει το τελειωτικό χτύπημα στο  ΑΚΕΛ ή εάν προσπαθεί με σοβαρότητα να βρει πολιτικές λύσεις σε μία σειρά επειγόντων ζητημάτων. Να τι θα ρωτούσα τον κ.Αναστασιάδη αν τον είχα απέναντί μου για μια συνέντευξη: 

1)   Με ποιο τρόπο θα αποφύγουμε τον αργό οικονομικό θάνατο αλά ελληνικά;

2)  Ποιο είναι το «δίχτυ ασφαλείας», τα συγκεκριμένα μέτρα, για τους ασθενέστερους πολίτες που τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα (και προβλέπεται ακόμη περισσότερο);

3)    Ποιο το σχέδιο για τη μεταρρύθμιση/ενδυνάμωση των δημόσιων υπηρεσιών στις οποίες θα στρέφονται ολοένα και περισσότεροι πολίτες που δεν θα αντέχουν άλλο να πληρώνουν  δεξιά κι αριστερά για ότι δεν τους προσφέρει η πολιτεία, π.χ. ιατρικές και εκπαιδευτικές υπηρεσίες, υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας;

4)   Ποιες οι θέσεις του ΔΗ.ΣΥ σε σχέση με τη φορολογία; Τι σημαίνει η γενικόλογη τοποθέτηση ότι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής δεν σημαίνει  κατ’ ανάγκη ότι θα αυξήσει τα κρατικά έσοδα και ούτε θα φέρει ανάπτυξη;  Ακολουθεί ο ΔΗ.ΣΥ μια ρεπουμπλικάνικη, με την αμερικάνικη έννοια, πολιτική παράδοση που λέει ότι «οι φόροι σκοτώνουν την ανάπτυξη»;  Τότε η Ελλάδα της φοροδιαφυγής θα έπρεπε να είναι το Ελντοράντο της ανάπτυξης!  Αυτά τα τρία, φοροδιαφυγή, κακή διαχείριση των δημόσιων πόρων και ελλιπείς δημόσιες  υπηρεσίες  πάνε μαζί. Αλλάζουν μαζί. Χτύπημα της φοροδιαφυγής, σημαίνει χτύπημα "αυτής της διακυβέρνησης". Χτύπημα της φοροδιαφυγής, σημαίνει φορολογική δικαιοσύνη, πολίτες αντί για πελάτες, άλλη διακυβέρνηση. Λοιπόν;

5)   Τι θα γίνει με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, ειδικά τώρα που δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις του δανείου τους και που η εκτίμηση της αξίας του ακινήτου τους έχει μειωθεί σε βαθμό που δεν μπορεί να καλύψει το δάνειό τους, μετά το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων;   

6)   Κυπριακό: Με ποιες πολιτικές θα προσπαθήσει ο ΔΗ.ΣΥ να δέσει τη Β.Κύπρο‎, στο άρμα της Ε.Ε και όχι της Τουρκίας;  “Σωστή” "ξεσωστή" τη λύση της ομοσπονδίας απέρριψαν οι ΕΚ το 2004. Η πολιτική λύση της ομοσπονδίας έκλεισε τον ιστορικό της κύκλο.  Τώρα τι;  Tο ΑΚΕΛ θα ξαναθυμηθεί τους ΤΚ,  θα (ξανα)παίξει προεκλογικά το χαρτί του κυπριακού για να συσπειρώσει τον κόσμο του απέναντι στους «κακούς δεξιούς»  που επιτέλους εν έτη 2012 δείχνουν το «πραγματικό τους πρόσωπο».

Για να μην επαληθευτεί το ΑΚΕΛ αλλά κυρίως για το καλό του τόπου, πώς θα διαχειριστεί ο ΔΗ.ΣΥ τη συμμαχία με το ΔΗ.ΚΟ για να μην έχουμε εθνικιστικά παραληρήματα μια Μεγάλης Δεξιάς που πάντα θεριεύουν σε περιόδους οικονομικής κρίσης;