Είμαστε τόσο απασχολημένοι σαν κοινωνία και πολιτικό προσωπικό με τα δικά μας βάσανα, ώστε οι περισσότεροι δεν έχουν καν αντιληφθεί ότι ακόμα μια φορά το Κυπριακό έχει φτάσει σε κρίσιμο σημείο και ότι υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για επίλυση...

Μετά τις πρώτες μετρήσεις, το ερώτημα εύλογα απευθύνεται σε όσους απέρριψαν ασυζητητί τη συγκρότηση Ευρωπαϊκού Μετώπου που οπωσδήποτε θα κέρδιζε τις εκλογές και τη συγκρότηση πόλου της κεντροαριστεράς που οπωσδήποτε θα ήταν τρίτο κόμμα.

Πολιτικά, είναι προφανές πώς και γιατί η ηγεσία του Ποταμιού κατέληξε στην ύβρι. Επί έξι μήνες δεν ασκεί αντιπολίτευση, αλλά διαχωρίζει συστηματικά τον Τσίπρα από τα έργα του και τις επιλογές του.

Όταν ο Τσίπρας έκανε κυβερνητική συνεργασία με τον πολιτικό υπόκοσμο, δεν ήξερε ότι δηλητηρίαζε έτι περαιτέρω την ελληνική κοινωνία; Ο Λαφαζάνης τα έκανε μόνος του όλα αυτά; Αυτός ήταν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ; 

Αν κάτι πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσουμε από τον Κύρκο, εκτός από την αποκήρυξη της βίας, είναι η έφεσή του σε υπερβάσεις και η προσήλωσή του σε πανδημοκρατικές συμπαρατάξεις όταν η πατρίδα και η Δημοκρατία κινδύνευαν.

Δεν είναι ώρα οργής, είναι η στιγμή να απλώσουμε το χέρι στους μη φανατικούς. Όχι μόνο για το αποτέλεσμα που αυτονοήτως θα καθορίσει την τύχη της χώρας. Αλλά γιατί πρέπει πάση θυσία να μην επεκταθεί ο ήδη υπάρχων διχασμός.

Όλες οι ψήφοι -και οι λογικές και οι παράλογες και οι απελπισμένες και οι ελπίζουσες- αθροίστηκαν στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ και συνδιαμόρφωσαν τη σουρεαλιστική πραγματικότητα που βιώνουμε.

Ο χώρος της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας δεν μπορεί να είναι κατακερματισμένος μόνιμα. Το θέμα είναι ποιος θα ηγηθεί στο νέο εγχείρημα.

Είναι φανερό ότι όταν η κυβέρνηση μιλάει για μεταρρύθμιση εννοεί την αναίρεση και των λίγων μεταρρυθμίσεων που έκανε η προηγούμενη. Σε αυτήν την πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει συναίνεση.

Είναι εξαιρετικός πολιτικός μετεωρολόγος. Και πάντα με το mainstream, ποτέ με τους χαμένους. Και οταν επίκειται μεταβολή του καιρού, σπεύδει να ενημερώσει και να τοποθετηθεί αναλόγως.

Είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στον ψεύτη που συνειδητοποιεί ότι τα ψέματα τέλειωσαν και τον φανατικό που νομίζει οτι κτυπώντας στον τοίχο θα ραγίσει ο τοίχος.

Αν υπάρχει ένα και μοναδικό επιχείρημα για μια πιθανή υποψηφιότητα Φώτη Κουβέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας αυτό έχει να κάνει με την αποφυγή των εκλογών, την αγορά χρόνου και την ακύρωση των εκλογικών σχεδιασμών του ΣΥΡΙΖΑ.

Και τα δύο δεν γίνεται. Γι' αυτό οι ίσες αποστάσεις και οι εκδηλώσεις εκτίμησης και προς τους δύο μικρή σημασία έχουν και δεν ακυρώνουν, απλώς καθυστερούν, την ανάγκη επιλογής. 

Η υπόθεση των 58 και της Δημοκρατικής Παράταξης που θα κατέβει ενωμένη στις ευρωεκλογές κάτω από την ομπρέλα και τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, πάει καλά.

Αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά είχα δυο περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν ότι και στο χείλος του γκρεμού δεν βάζουμε μυαλό...

Θα πετύχουμε; Δεν ξέρω, το ελπίζω. Αλλά αν δεν προσπαθήσουμε ποτέ δεν θα μάθουμε την απάντηση. Ο λαός της κεντροαριστεράς θα προσπαθήσει σε πείσμα της μιζέριας και της απογοήτευσης.

Ας σταματήσει η υποκρισία. Ας πούμε καθαρά ότι θέλουμε δυο κράτη σε ένα διχοτομημένο νησί. Και ας σταματήσουν οι αποδεδειγμενα ανέφικτες προσεγγίσεις.

Ας προχωρήσουμε σε μια πρώτη αποτίμηση της πρωτοβουλίας, να συζητήσουμε ορισμένες ενστάσεις και σε κάποιες υποδείξεις που οφείλουμε να τις πάρουμε σοβαρά υπόψη μας.

Kάποτε πρέπει να ονοματίσουμε αυτούς που στο διήμερο της νικηφόρας Δημοκρατίας προσπάθησαν ματαίως να συσκοτίσουν τα πράγματα και να μαυρίσουν την ψυχή μας...

Σαν σήμερα πήγα στην κηδεία του Σεφέρη, που ήταν και η πρώτη μου διαδήλωση. Πόσες στιγμές έχουν αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμα τους στην μνήμη μας όταν κάνουμε απολογισμό ζωής;

Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να κάνω διάκριση ανάμεσα στον χρυσαυγίτικο και τον αντιεξουσιαστικό προπηλακισμό, είναι και οι δυο φασιστικές συμπεριφορές. 

Η κεντροαριστερά θα αναδειχθεί σε ισχυρό τρίτο πόλο μόνο αν συγκροτηθεί σε νέες βάσεις, αν φτιαχτεί από ένα μείγμα νέων και παλιών όπου το κέντρο βάρους θα είναι στους νέους. 

Δυνάμεις από τον Φιλελεύθερο χώρο – είτε ανήκουν στην «Δράση» είτε όχι – καλούνται για την δική τους υπέρβαση συμμετέχοντας σε ένα Μέτωπο Λογικής. Όμως ο Βενιζέλος θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση του. 

Με μια έννοια και οι λέξεις δολοφονούν και αυτή η Βουλή βρίθει τέτοιων «δολοφόνων». Ακόμα χειρότερα, φοβάμαι ότι έχουμε περάσει εδώ και καιρό στο στάδιο της φυσικής βίας. Η Χρυσή Αυγή έσυρε τον χορό μαχαιρώνοντας και προπηλακίζοντας μετανάστες.