Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, όλα όσα οραματίστηκαν ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ για την Κύπρο καταρρέουν. Το Κυπριακό παραμένει άλυτο και η διαδικασία των συνομιλιών είναι αδιέξοδη. Η οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν τον όλεθρο, η ανεργία θερίζει, η ανανέωση της πολιτικής ζωής δεν έχει επιτευχθεί, όπως δεν έχει επιτευχθεί ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας και του κράτους. Οι εξελίξεις μάλιστα έχουν φέρει σε τέτοιο σημείο την κατάσταση που οι δηλώσεις Αβέρωφ Νεοφύτου, ότι το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση ανατίναξαν τον ιδεολογικό τους ιστό αποδεχόμενοι πλέον τα καζίνο, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις παγοποιήσεις μισθών, τις μειώσεις των κλιμάκων εισδοχής, θέτουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Η Κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχουν κάνει πολλούς συμβιβασμούς. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ήττα. Μπορεί αυτοί οι συμβιβασμοί να είναι και βήμα εκσυγχρονισμού. Η χειρότερη ήττα, ωστόσο, είναι το αίσθημα της ήττας που ορθώνεται μπροστά τους σαν εφιάλτης. Ένας εφιάλτης που δεν μπορεί να εξαφανιστεί όσο δεν γίνεται συνειδητή η παρούσα κατάσταση κι όσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι διατηρούνται συνειδησιακά σε μια κατάσταση «ύπνωσης».

Δεν είναι τυχαία η αντίδραση του Δημήτρη Χριστόφια την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου στην παρατήρηση που έκανε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου Καθηγητής Κωνσταντίνος Χριστοφίδης σε ομιλία του. Ο Πρόεδρος εμφανίστηκε ενοχλημένος λέγοντας ότι δεν του αρέσει να είναι το τιμώμενο πρόσωπο σε μία εκδήλωση και να «γίνονται διαλέξεις από καθέδρας και να ακούει τα εξ’ αμάξης».

Τι είπε ο Πρύτανης που ενόχλησε τον Πρόεδρο; «…Φρονώ πως ο λαός μας και οι επόμενες γενιές αξίζουν κάτι καλύτερο, αξίζουν περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη λογοδοσία. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία, μέσα από τη θλίψη και τα γεγονότα του καλοκαιριού, να στήσουμε κάτι εντελώς καινούριο, πιο υγιές και πιο σύγχρονο. Πρέπει να μετατρέψουμε αυτήν τη δύσκολη εποχή σε μια δημοκρατική άνοιξη που να μπορεί να καταλήξει στην ανοικοδόμηση του κράτους. Να μετατρέψουμε την κρίση σε μια ευκαιρία αναμόρφωσης των πνευματικών θεσμών της δημοκρατίας».