|
Δημήτρη Χριστόφια, τώρα είναι η ώρα |
|
Του Μιχάλη Παπαπέτρου 09/07/2009 |
|
Οι τελευταίες ευρωεκλογές πολύ λίγο ασχολήθηκαν με θέματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη λειτουργία της Κύπρου μέσα σ' αυτήν. Αντίθετα τα θέματα που κυριάρχησαν αφορούσαν κατά κύριο λόγο το Κυπριακό και την εσωτερική διακυβέρνηση. Για μία ακόμη φορά το Κυπριακό κυριάρχησε. Το ΔΗΚΟ η ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ και οι Οικολόγοι καθόρισαν, εν πολλοίς, την ατζέντα, και μετέτρεψαν τις ευρωεκλογές σε ένα νέο δημοψήφισμα, ζητώντας από το λαό ανανέωση του «όχι» για να ανακοπεί η κατρακύλα, η ανάλογη με το 2004, όπως έλεγαν. Ακριβώς όπως έκαναν και στις προεδρικές. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αντικρισθεί μέσα στο πλαίσιο του διακυβεύματος που οι απορριπτικές δυνάμεις προέβαλαν και επέβαλαν ως το κυρίαρχο. Οι ακραίες πολιτικές τοποθετήσεις στο Κυπριακό αποδοκιμάστηκαν από το λαό. Η συνθηματολογία και η πρακτική του 2004, οι εθνικιστικές εξάρσεις και η κινδυνολογία, όχι μόνον δεν έπιασαν τόπο, αλλά απορρίφθηκαν από το εκλογικό σώμα. ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγοι συρρικνώθηκαν δραματικά, ενώ η ΕΔΕΚ που έθεσε ως υπαρξιακό διακύβευμα τη συμμετοχή στη σοσιαλιστική ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, μόλις κατόρθωσε να διατηρήσει τα ποσοστά της. Καθαροί νικητές τον εκλογών είναι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ που διαπνέονται από τη φιλοσοφία της συνδιαλλαγής χωρίς εθνικιστικές ακρότητες και που το 2004 είτε υποστήριξαν είτε βρέθηκαν πολύ κοντά στην πρόταση του ΟΗΕ και της ΕΕ για λύση του Κυπριακού. Υπό αυτή, λοιπόν, την έννοια, οι ευρωεκλογές ανέτρεψαν το κλίμα και την υστερία του δημοψηφίσματος. Κάτι, άλλωστε, φυσιολογικό, μιας και τα δάκρυα, τα ψέματα και η ακρότητα του προεδρικού διαγγέλματος που έδωσε τον τόνο το 2004 ξεφούσκωσε με την απουσία του Τάσσου Παπαδόπουλου και από την προεδρία και από τη ζωή. Η νέα κατάσταση πραγμάτων αποτελεί τεράστια ενίσχυση για τον Πρόεδρο Χριστόφια και τις δυνάμεις της λύσης γενικότερα. Με δεδομένο πως ο πραγματικός χρόνος δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες και με τα βαρίδια του 2004 σαφώς ελαφρύτερα, ο Πρόεδρος βρίσκεται σε προνομιακή θέση να προχωρήσει για λύση, νοουμένου ότι και η τουρκική πλευρά θα ανταποκριθεί. Το ότι η αξιωματική αντιπολίτευση κινείται στην ίδια λογική και οι ακραίες φωνές στο ΔΗΚΟ τελούν υπό αναδίπλωση απελευθερώνει τον Χριστόφια από την ανάγκη να αναλίσκεται σε τακτικισμούς χάριν εσωτερικών ισορροπιών. Εξάλλου δεν τον παίρνει ούτε ο χρόνος για κάτι τέτοιο. Όμως, την ίδια ώρα που η ιστορική ευθύνη του Προέδρου είναι να προχωρήσει αποφασιστικά στην επίτευξη λύσης, η προ πολλών μηνών εξαγγελία της Κυβέρνησης για προετοιμασία του λαού για το περιεχόμενο της λύσης υστερεί αφόρητα. Και γι' αυτή την προετοιμασία δεν αρκούν κάποιες κατά καιρούς δηλώσεις του Χριστόφια. Χρειάζεται μεθοδική κυβερνητική δράση. Και αναζήτηση βοήθειας από άλλους κομματικούς σχηματισμούς που έδωσαν ενδείξεις ότι δεν θα την αρνηθούν. Χρειάζεται, ακόμα, εμπλοκή της κοινωνίας των πολιτών. Χρειάζεται πάνω απ' όλα ακλόνητη σταθερότητα στο μήνυμα που στέλλεται από την Κυβέρνηση προς το λαό. Ανάμεικτες και αντιφατικές θέσεις καθόλου δεν συμβάλλουν σ' αυτή την προετοιμασία. Αντίθετα προκαλούν σύγχυση και απορίες. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, τη μια μέρα να χαιρετίζουμε τη δήλωση Μπαρόζο για την ανάγκη λύσης μέσα στο 2009 και την επόμενη να κριτικάρουμε τον Βρετανό πρέσβη επειδή μίλησε για την ανάγκη λύσης τις αρχές του 2010. Αυτές τις κρίσιμες τελευταίες ώρες η προοδευτικότητα του καθενός θα κριθεί στην πράξη, μακριά από ταμπέλες. Το ίδιο και ο πατριωτισμός. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι πολιτικές δυνάμεις, σε όλους τους χώρους που τάσσονται υπέρ της επανένωσης και ενάντια στη διχοτόμηση. Τώρα και όχι αύριο θα κριθεί ποιοι θα αποδειχθούν κατώτεροι των περιστάσεων. Απαίτηση του λαού μας είναι να μην υπάρξουν τέτοιοι. |
|
Μιχάλη Παπαπέτρου Κωδικός άρθρου: 883264 ΠΟΛΙΤΗΣ - 09/07/2009, Σελίδα: 12 |