Συγγραφείς /Αρθρογράφοι
Γράφει ο Διονύσης Διονυσίου
Εκπαιδευτικός, Δημοσιογράφος, Σύμβουλος Έκδοσης της εφημ. ΠΟΛΙΤΗΣ
7.10.2012 - Απαιτούμε από τους πολιτικούς
Στούς χαλεπούς καιρούς της οικονομικής δυσπραγίας που όλοι διάγουμε, εάν θέλουμε αυτή η χώρα να έχει μέλλον, πρέπει η πολιτική να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. 0 λαός απαιτεί καθαρότητα και διαφάνεια από αυτούς που κάθισαν προχθές στο Προεδρικό και αποφάσισαν για μειώσεις 15% στους δημοσίους υπαλλήλους και μισό περίπου δισ. φορολογίες στο σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας. Από τη συνάντηση του Προεδρικού, πρώτον, όλοι αντιληφθήκαμε την τραγικότητα των ημερών και, δεύτερον, πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων μια σειρά από ιδεολογικές ταμπέλες του τύπου "ευαίσθητος αριστερός", "μετριοπαθής κεντρώος" και "ανάλγητος δεξιός". Το μήνυμα που πήραμε ήταν σαφές και υψηλής ευκρίνειας: οι επιχειρηματίες μας είναι άπληστοι, οι κυβερνήτες μας διαχρονικά άχρηστοι και εμείς, ο "κυρίαρχος λαός", εσαεί ηλίθιοι.
Απαιτούμε
Ενόψει λοιπόν προεδρικών εκλογών, απαιτούμε ξεκαθάρισμα λογαριασμών με όλους αυτούς που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Εάν οι ίδιοι δεν ανακτήσουν την αξιοπιστία τους, δεν μπορούμε να αναμένουμε σωτηρία. Δεν θα πειστούμε να εργαστούμε για μία ακόμα φορά για την ανοικοδόμηση αυτής της χώρας, εάν οι πολιτικοί μας δεν εφαρμόσουν πρώτα αυτοί τα όσα επιμόνως κρίνουν αναγκαία για μας. Γι' αυτό:
Ø Απαιτούμε πλήρη διαφάνεια στην οικονομική λειτουργία των κομμάτων. Γνωρίζουμε ότι τα κόμματα ξεπλένουν μαύρο χρήμα, ότι δεσμεύονται προεκλογικά σε επιχειρηματίες για να τους εξυπηρετήσουν μετεκλογικά, ότι κάποιοι πολιτικοί πλουτίζουν χρησιμοποιώντας τα πολιτικά τους αξιώματα. Η έκθεση Γκρέκο του Συμβουλίου της Ευρώπης για μία ακόμα φορά ξεβρακωνει τα κυπριακά κόμματα, τα οποία επιμένουν να αρνούνται να θεσπίσουν κανόνες διαφάνειας, με πρώτο και κύριο το... αριστερό ΑΚΕΛ. Αν θέλουν εμείς οι υπόλοιποι να είμαστε συνεπείς με το κράτος μας, τα κόμματα οφείλουν να δώσουν πρώτα το παράδειγμα. Διαφορετικά, δεν μπορούμε να τα θεωρούμε νεωτερικούς οργανισμούς, απότοκο του διαφωτισμού, αλλά μεσαιωνικές φατρίες και συντεχνίες. Ζητούμε απόλυτη διαφάνεια ακόμα και για το τελευταίο σεντ που μπαίνει και ξοδεύεται. Διαφορετικά, να μας αφήσουν ήσυχους.
Ø Απαιτούμε από όλους τους υποψηφίους για την προεδρία να δημοσιοποιήσουν τους προϋπολογισμούς τους και να δώσουν στη δημοσιότητα τον κατάλογο με όσους ενίσχυσαν ή ενισχύουν την προεκλογική τους καμπάνια. Αν δεν το κάνουν, την Κυριακή των εκλογών να έρθουν να τους κεράσουμε καφέ στην παραλία, όπου θα αράζουμε.
Ø Ζητούμε από όλους τους υποψηφίους, αλλά και τους πολιτικούς αρχηγούς, να δώσουν στη δημοσιότητα το πόθεν έσχες τους και να δεσμευτούν να το δίνουν κάθε χρόνο. Δεν είμαστε αφελείς ότι πρόκειται για το δραστικότερο μέτρο που θα μπορούσε να υπάρξει, αλλά, αν μη τι άλλο, εμπεριέχει έναν συμβολισμό σεβασμού προς τους πολίτες αυτής της χώρας.
Ο εκσυγχρονισμός
Η Κύπρος απαιτεί έναν κολοσσιαίο εκσυγχρονισμό και αυτοί που θα τον επιχειρήσουν πρέπει να είναι και να φαίνονται τίμιοι και ικανοί να τον υλοποιήσουν. Οφείλουν να διώξουν τα μαύρα σύννεφα αναξιοπιστίας που τους περιβάλλουν.
Την περασμένη εικοσαετία όλοι οι πολιτικοί μας έθεσαν τις βάσεις για τη σημερινή κατάρρευση, διορίζοντας και την κουτσή Μαρία στο Δημόσιο, αναζητώντας ψηφοφόρους. Έχουμε σήμερα 75.000 δημόσιους και ημιδημόσιους πελάτες κομμάτων, ενώ δεν χρειαζόμαστε πάνω από 40.000 υπαλλήλους. Κάποιοι δουλεύουν, κάποιοι δεν δουλεύουν. Κάποιοι είναι επαρκείς, κάποιοι άχρηστοι. Ποιος νοιάζεται. Όλοι βαθμολογούνται με άριστα. Από την τσέπη τους πληρώνουν οι αξιόπιστοι βαθμολογητές; Σήμερα όλοι διερωτούνται πού θα βρούμε να πληρώνουμε ετησίως 2,5 δισ. για τους μισθούς τους. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, ο Χριστόφιας προσέλαβε και άλλους 8 χιλιάδες έκτακτους, οι οποίοι, όπως μας είπαν από το Προεδρικό, σε μερικά χρόνια θα έχουν δικαίωμα μονιμοποίησης. Τη στιγμή που δεσμεύτηκε ότι οι δημόσιοι θα μειώνονται κατά 1.000 άτομα τον χρόνο! Προφανώς εδώ κάποιοι μας δουλεύουν.
Την ίδια στιγμή, οι πολιτικοί μας επέτρεψαν σε μια ομάδα επιχειρηματιών να λειτουργούν κατά τα πρότυπα του αρχιεπισκόπου στην Τουρκοκρατία: ως αφορολόγητοι, αναίτητοι και ανέκκλητοι. Στη Μέκκα του καπιταλισμού, σας ΗΠΑ, ο επιχειρηματίας δεν επενδύει κατά κανόνα με εγγυήσεις του κράτους, δεν ρισκάρει γνωρίζοντας ότι εάν πέσει έξω θα τα πληρώσουν οι απλοί φορολογούμενοι. Σε σοβαρές χώρες, εάν κερδίσει μαγκιά του, εάν χάσει, χάθηκε. Στην Κύπρο έχουμε καπιταλισμό όταν οι επιχειρηματίες κερδίζουν και σοσιαλισμό όταν χάνουν. Έτσι, το 1999, με τη φούσκα του Χρηματιστηρίου είχαμε καπιταλισμό. Μας πούλησαν τις μετοχές τους 20 λίρες, τα τσέπωσαν, και μην τον είδατε τον Κίκη και τον Σόλωνα. Μας άφησαν με τα σεντ. Το 2005, με τη φούσκα της κτηματαγοράς, είχαμε καπιταλισμό. Μας πούλησαν τα οικόπεδα λες και είχαν φλέβα χρυσού, κι έτσι μείναμε όλοι με τα δάνεια στο χέρι και την τρόικα στο καρτέρι. Σήμερα -και όταν η απληστία τους βγήκε από τα σύνορα της μικρής κατεχόμενης μας πατρίδας (και ο κάθε νοήμων πατριώτης κατάλαβε ότι το Κυπριακό είναι για να μας κοιμίζουν) και διεθνοποιήθηκε- έχουμε σοσιαλισμό και πρέπει να πληρώσουμε όλοι. Και βεβαίως θα πληρώσουν τα κορόιδα, διότι η ανοησία και η απληστία (και όχι οι τράπεζες όπως μας λένε) είναι συστημικές. Θα ήθελα να κλείσω με μια φράση που είπε κάποτε σε καιρούς χαλεπούς ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, μιας και το ζητούμενο σήμερα είναι και πάλιν εξόχως κοινωνικό:
"Ή θα μάθουμε να ζούμε μαζί σαν αδέλφια, ή θα καταστραφούμε μαζί σαν ανόητοι". Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Το πρόβλημα πλέον δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι εξόχως κοινωνικό και πολιτικό. Όσο οι πολιτικοί επιτρέπουν να συνεχίζεται η απαξίωση της πολιτικής, τόσο η κρίση θα οξύνεται και θα γίνεται ιδεολογική. Με πρώτα της θύματα την κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής και την απαξίωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Σχόλιο Κιατίπη: Υπό τις περιστάσεις ένα μεγάλο Εύγε αξίζει στο φίλτατο Διονύση γι' αυτό του το άρθρο, με το οποίο είμαι σίγουρος συμφωνεί η πλειοψηφία του Κυπριακού λαού.