Όταν ο Αρχιεπίσκοπος (α) μεθοδεύει την εκλογή του προέδρου της Βουλής (β) ταυτίζεται με τα εθνικιστικά κόμματα και, έτι χειρότερο, με ακροδεξιό λιλιπούτειο κόμμα (γ) ραδιουργεί για την ανάδειξη ή καταποντισμό υποψηφίου προέδρου της Δημοκρατίας (δ)  αδολεσχεί και κομπορρημονεί ακατάσχετα για τα πολιτικά από τις εκκλησίες και (ε)φιγουράρει ως διευθυντής και ιδιοκτήτης κολοσσιαίων επιχειρήσεων τότε το έρεβος του Μεσαίωνα, όχι μόνο έχει πλησιάσει τη Κύπρο, αλλά την έχει ήδη καλύψει παντού, κι ας διανύομε τον 21^ο αιώνα. Back to the future, όχι, όμως, μόνο 30 χρόνια, όπως ήτανε στη ταινία, αλλά 5-6 αιώνες.

 Η τραγική διαπίστωση είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος βρίσκει πρόσφορο έδαφος και γι’ αυτό τα κόμματα είναι συνυπεύθυνα για τον σκοταδισμό που μας έχει πλακώσει. Ακόμα και αυτό το κυβερνών κόμμα ανορθώνει το κομματικό ανάστημα του Αρχιεπισκόπου με το να διευθετεί συναντήσεις του με τον κάθε  αλλοδαπό αξιωματούχο που επισκέπτεται την Κύπρο! Το αποκορύφωμα, όμως, της  σαθρότητας είναι το  σπαραξικάρδιο λιβάνισμα του προκαθημένου της εκκλησίας  από τον  πρόεδρο της βουλής. Ο τελευταίος θεωρεί όχι μόνο επιθυμητή,  αλλά και επιτακτική την παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου επικαλούμενος την Εκκλησιαστική κληρονομιά! Προκαλώ τον πρόεδρο της βουλής να ξεχάσει τα παραμύθια που ακούγαμε όλοι στα σχολεία  και να εξετάσει μέσα από τον φακό της ιστορίας το ρόλο της εκκλησίας επί Τουρκοκρατίας. Σταχυολογώ από το βιβλίο του Πιπινέλη «Πολιτική Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, σελ. 38  «…ο ανώτερος κλήρος (της Ελλάδας και της Κύπρου) διολίσθησε μακράν της εθνικής συνειδήσεως, έμεινε ξένος προς το πενθούν και πάσχον έθνος…και κατέστη φυσικός σύμμαχος της τουρκικής και ιθαγενούς ολιγαρχίας.» Ερευνώντας, επίσης, το πρόσφατο παρελθόν πρέπει να υποδειχθούν τα ολέθρια λάθη που έκανε ο Μακάριος. Το πρώτο του ολίσθημα ήταν η έναρξη του ένοπλου αγώνα στη πιο ιστορικά ακατάλληλη στιγμή, δηλαδή τη στιγμή που η Βρετανική αυτοκρατορία όδευε υπό πλήρη κατάρρευση.  Μ’ άλλα λόγια,  θα μπορούσαμε να κερδίζαμε μια γνήσια ανεξαρτησία (όπως τόσες άλλες αποικίες) εντελώς αναίμακτα αν μέναμε με σταυρωμένα χέρια για 10-15 χρόνια. Η δε επιλογή του αρχηγού της φασιστικής οργάνωσης Χ (που ιστορικά αποδεδειγμένα συμμαχούσε με τα Τάγματα Ασφαλείας των Γερμανών) να ηγηθεί της ΕΟΚΑ ήταν ένα άλλο ασυγχώρητο λάθος του Μακαρίου. Δυστυχώς, τις συνέπειες αυτής της άφρονος απόφασης τις βιώνουμε σήμερα.

 Ως γεγονός, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πλούσια κληρονομιά της Εκκλησίας: τη συμβολή της στην εισροή 400 000 εποίκων (που θα γίνουν 1 εκατ. μέχρι το 2020) και 45 000 Τούρκων στρατιωτών.