Τα οικονομικά επιτελεία βάζουν τις τελευταίες πινελιές στις αντιπροτάσεις που η Κυβέρνηση λογαριάζει να υποβάλει στις εισηγήσεις της Τρόικας. Εδώ και ένα χρόνο η οικονομία βρίσκεται στην κατηγορία «Σκουπίδια». Το κράτος δεν μπορεί να δανεισθεί τα χρήματα που χρειάζεται για τις τρέχουσες ανάγκες του από την ελεύθερη αγορά. Η οικονομία είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Αιτία του προβλήματος είναι οι αχρείαστες σπατάλες. Ο μηχανισμός στήριξης είναι η μόνη πηγή από την οποία το κράτος μπορεί να αντλήσει τα χρήματα που έχει άμεση ανάγκη η οικονομία για να μη καταρρεύσει.

Η Κυβέρνηση ζήτησε από το μηχανισμό στήριξης να μελετήσει την κατάσταση και να υποβάλει εισηγήσεις. Ο μηχανισμός στήριξης από τον οποίο η Κυβέρνηση ζήτησε να την συμβουλεύσει αποτελείται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Eurogroup. Στη γλώσσα των ΜΜΕ ο μηχανισμός αυτός είναι γνωστός με το όνομα Τρόικα.

Από τον περασμένο Ιούλιο η Τρόικα έστειλε στην Κύπρο κλιμάκιο εμπειρογνωμόνων και εμελέτησαν επί τόπου την κατάσταση. Από τον περασμένο Ιούλιο η Τρόικα υπέβαλε γραπτές εισηγήσεις στην Κυβέρνηση για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Οι γραπτές εισηγήσεις της Τρόικας είναι στα χέρια της Κυβέρνησης από τον περασμένο Ιούλιο.

Πριν μερικές ημέρες οι εισηγήσεις της Τρόικας για τα μέτρα που επιβάλλεται να ληφθούν διέρρευσαν στον τύπο. Ποιος είναι άραγε εκείνος που διέρρευσε τις εισηγήσεις της Τρόικας στον τύπο και γιατί το έκαμε; Οι μόνοι που είχαν στην κατοχή τους τις εισηγήσεις ήταν το Προεδρικό, το Υπουργείο Οικονομικών, η Κεντρική Τράπεζα και το ΑΚΕΛ. Στις εισηγήσεις της Τρόικας περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η κατάργηση του δέκατου τρίτου μισθού, η αναστολή πληρωμής της ΑΤΑ για μερικά χρόνια, η μείωση μισθών και συντάξεων και η σημαντική ελάττωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Προφανώς τα μέτρα που εισηγείται η Τρόικα συγκρούονται με τη φιλοσοφία του προέδρου. Με κάθε ευκαιρία ο Πρόεδρος δηλώνει με περηφάνια ότι είναι κομμουνιστής. Στον κουμμουνισμό υπάρχει υπεραφθονία αγαθών. Ο καθένας προσφέρει ανάλογα με τις ικανότητες του. Όλοι αμείβονται σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Πώς θα μπορέσει ένας κομμουνιστής πρόεδρος να περικόψει το δέκατο τρίτο μισθό από τους δημόσιους υπαλλήλους και να στερήσει από τους εργαζόμενους την ΑΤΑ; Το δίλημμα για τον πρόεδρο και για το κόμμα που τον ανέδειξε και που τον στηρίζει είναι πολύ σκληρό. Αν είναι δυνατό «το ποτήριον τούτο» πρέπει να απέλθει. Η οικονομία είναι έτοιμη να καταρρεύσει αλλά ο Πρόεδρος και η Κυβέρνηση δεν υπέβαλαν μέχρι τώρα νομότυπα αίτηση στο μηχανισμό στήριξης για την παραχώρηση του δανείου που έχει άμεση ανάγκη το κράτος για να αποφύγει τη πτώχευση.

Στην αρχή είχαν τη ψευδαίσθηση ότι η οικονομία δεν θα επηρεαστεί από την κρίση. Μέχρι πρόσφατα ανάλωναν τις δυνάμεις τους στην εκτόξευση κατηγοριών εναντίον των πάντων. Κατηγορούσαν τον Νίκο Αναστασιάδη ότι προσπαθεί να εισάξει νεοφιλελεύθερα μέτρα. Κατηγορούσαν τις εμπορικές τράπεζες ότι έχουν δημιουργήσει το πρόβλημα. Είπαν για τους ανθρώπους του ΔΝΤ ότι είναι « οι κλεφταράδες του κόσμου». Τώρα βάζουν πινελιές στις αντιπροτάσεις που σκοπεύουν να υποβάλουν στην Τρόικα. Έχουν τη ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν δυνατότητες διαπραγμάτευσης των όρων για την παραχώρηση του δανείου. Μιλούν για υπογραφή Μνημονίου Συναντίληψης και αναφέρονται σε σκληρές διαπραγματεύσεις ενώ γνωρίζουν ότι το έγγραφο που θα κληθούν να υπογράψουν δεν θα είναι Μνημόνιο Συναντήληψης (memorandum of understanding) αλλά Σύμφωνο Δανείου (loan Agreement).

Οι όροι του Συμφώνου Δανείου είναι συνήθως σκληροί και αδιαπραγμάτευτοι. Δεν μπορείς να επιβάλεις όρους όταν ζητάς από κάποιο να σου δανείσει τα λεφτά του. Για να σου δανείσει τα λεφτά του είσαι υποχρεωμένος να δεχθείς τους όρους του. Οι όροι παροχής του οποιουδήποτε δανείου είναι αδιαπραγμάτευτοι. Οι επιλογές που έχει κάποιος που βρίσκεται στην ανάγκη να ζητήσει δάνειο είναι να δεχθεί τους όρους του δανειστή και να πάρει το δάνειο ή να τους απορρίψει και να μη πάρει το δάνειο. Σε τέτοιες περιπτώσεις περιθώρια διαπραγμάτευσης δεν υπάρχουν ούτε για τα άτομα ούτε για τα κράτη. Τα μεγάλα λόγια για αντιπροτάσεις και για σκληρές διαπραγματεύσεις είναι δείγματα λαϊκισμού και αναποφασιστικότητας του προέδρου και της κυβέρνησης του.