Γράφει ο Αιμίλιος Λεμονάρης

Δικηγόρος, Λευκωσία

30..8.2012 - ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Υπουργός Εξωτερικών της κραταιάς Κυπριακής δημοκρατίας είναι η εξοχότατη Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή. Η χαρισματική Υπουργός είναι αποκάλυψη του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου στην εκπνοή της θητείας του όταν το ΑΚΕΛ ανακοίνωσε την απόφαση του να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας με δικό του υποψήφιο. Πρόκειται για διπλωματικό ταλέντο που παρόμοιο του δεν ξαναπαρουσιάστηκε στην Κύπρο. Επιλέγηκε από τον απερχόμενο Πρόεδρο για να ηγηθεί του Υπουργείου Εξωτερικών στον ανασχηματισμό που ακολούθησε την έκρηξη στο Μαρί. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός και ο Τούρκος Υπουργός των Εξωτερικών τρέχουν να κρυφτούν όταν αποφασίσει να ασχοληθεί μαζί τους. Τους κατακεραυνώνει με αποστομωτικές απαντήσεις στις ιταμές προκλήσεις τους γύρω από το Κυπριακό πρόβλημα και αναφορικά με το θέμα των ερευνών στην ΑΟΖ της Κύπρου για φυσικό αέριο. Τους ξεσκεπάζει και τους εξευτελίζει σε τέτοιο βαθμό που δεν τολμούν να εμφανισθούν στα διεθνή βήματα. Το τουρκικό έθνος κλονίζεται από τη δράση της στον τομέα της διεθνούς διπλωματίας.

Η τρομερή Υπουργός των Εξωτερικών αφού ξεμπέρδεψε με την Τουρκία και με τους Τούρκους πολιτικούς αποφάσισε να καταπιαστεί με τους Εγγλέζους. Οι Εγγλέζοι είναι οι άλλοι μεγάλοι εχθροί των Ελληνοκυπρίων. Σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του Προέδρου οι Εγγλέζοι είναι «οι κακοί δαίμονες της Κύπρου». Δεν άρεσε στην Υπουργό η ποινή που το δικαστήριο των Εγγλέζων αποφάσισε να επιβάλει στον τουρκοκύπριο Ασίλ Ναδίρ. Βγήκε στην κρατική τηλεόραση και είπε δημόσια ότι ο Ασίλ Ναδίρ είναι ένοχος για χιλιάδες εγκλήματα εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Στην κρίση της κας Ερατούς Κοζάκου Μαρκουλλή η ποινή της δεκαετούς φυλάκισης που επέβαλε στον Ασίλ Ναδίρ το κακουργιοδικείο του Λονδίνου είναι «γελοία». Στη δική μου κρίση δεν είναι η απόφαση του κακουργιοδικείου του Λονδίνου που είναι γελοία. Γελοία είναι η δήλωση της Υπουργού. Το κακουργιοδικείο του Λονδίνου το οποίο επέβαλε την ποινή που δεν άρεσε στην Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή έχει ιστορία μεγαλύτερη των οκτακόσιων χρόνων. Πρόκειται για δικαστήριο που η φήμη του απλώνεται σ’ ολόκληρη την υφήλιο. Εξάλλου η ποινή που το κάθε σοβαρό δικαστήριο καλείται να επιβάλει, αφού πρώτα ο κατηγορούμενος ευρεθεί ότι είναι ένοχος πέρα από κάθε λογική αμφιβολία, συνδέεται με το συγκεκριμένο έγκλημα για το οποίο ο κατηγορούμενος κηρύχθηκε ένοχος. Κανένα δικαστήριο δεν επιβάλλει στον κατηγορούμενο ποινή για φανταστικά εγκλήματα που δεν εκδικάστηκαν ενώπιον του στα οποία ο κατηγορούμενος δεν κηρύχθηκε ένοχος. Η ποινή την οποία το κακουργιοδικείο του Λονδίνου επέβαλε στον Ασίλ Ναδίρ αφορά στα συγκεκριμένα εγκλήματα για τα οποία κατηγορήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου στα οποία βρέθηκε ότι είναι ένοχος. Ο Ασίλ Ναδίρ δεν κατηγορήθηκε και δεν βρέθηκε ένοχος για τις χιλιάδες εγκλήματα εναντίον των Ελληνοκυπρίων που έχει στο μυαλό της η Υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Φαίνεται ότι η κα Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή δεν ενημέρωσε το κακουργιοδικείο του Λονδίνου για τα εγκλήματα του Ασίλ Ναδίρ εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Το δικαστήριο δικαιολογημένα δεν επέβαλε ποινή για εγκλήματα στα οποία ο κατηγορούμενος δεν δικάστηκε. Αν ο Ασίλ Ναδίρ βαρύνεται με εγκλήματα εναντίον των Ελληνοκυπρίων η κυρία Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή είχε πατριωτικό καθήκον να ζητήσει τη έκδοση του από τις Βρετανικές αρχές για να δικαστεί από τα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προφανώς η κυρία Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή αμέλησε να πράξει το καθήκον της. Δεν ζήτησε την έκδοση του Ασίλ Ναδίρ για να δικαστεί από τα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας για τις χιλιάδες εγκλήματα που διέπραξε εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Η χαρισματική Υπουργός βρήκε πιο έξυπνο τρόπο να κάνει τη δουλειά της. Βγήκε στην κρατική τηλεόραση και είπε ότι η ποινή που επέβαλε στον Ασίλ Ναδίρ το κακουργιοδικείο του Λονδίνου είναι γελοία. Με αυτή τη δημόσια δήλωση η Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή πέτυχε ταυτόχρονα δύο σημαντικούς στόχους. Χάιδεψε τα αυτιά των ακροατών της και κινήθηκε στα πλαίσια της επίσημης εξωτερικής πολιτικής που χάραξε ο πρόεδρος. Η δήλωση της Υπουργού αποτελεί μνημείο μεγαλοφυούς διπλωματίας που παρόμοιο του δεν ξαναγνώρισε η φτωχή Κύπρος.