Το ΑΚΕΛ κάθε χρόνο οργανώνει εκδηλώσεις για να τιμήσει τη θυσία τους.  Τα μέλη της ηγετικής ομάδας πηγαίνουν στο Τουρκοκυπριακό κοιμητήριο στην Ποταμιά και καταθέτουν στεφάνια στον τάφο του Καβάζογλου. Στις εκδηλώσεις συμμετέχει και ο Πρόεδρος.  Συνήθως είναι ένας από τους ομιλητές. Στις φετινές εκδηλώσεις μίλησε ο Πρόεδρος και ο Γραμματέας της κεντρικής επιτροπής. Φραστικά η Ελληνοτουρκική φιλία είναι ένας από τους στόχους που επιδιώκει το ΑΚΕΛ. Τα μνημόσυνα προσφέρουν βήμα στον πρόεδρο και στην ηγεσία του ΑΚΕΛ να μιλήσουν θριαμβευτικά για την Ελληνοτουρκική φιλία.

Στη πράξη η Ελληνοτουρκική φιλία εγκαταλείφθηκε πριν από πολλά χρόνια. Τα εγκώμια στα μνημόσυνα από τον Πρόεδρο και από την ηγεσία του ΑΚΕΛ αποτελούν υποκρισία.  Η Ελληνοτουρκική φιλία δε επιτυγχάνεται με λόγια.  Η Ελληνοτουρκική φιλία είναι πράξη συνείδησης και στάση ζωής.  Ο Πρόεδρος και η ηγεσία του ΑΚΕΛ έπαυσαν να επιδιώκουν την Ελληνοτουρκιή φιλία.  Εκείνο που επιδιώκουν είναι η εξουσία.  Το ΑΚΕΛ αφότου συμμετέχει στην εξουσία δεν θέλει λύση του Κυπριακού προβλήματος.   Η Ελληνοτουρκική φιλία μόνο με λύση μπορεί να πραγματοποιηθεί.  Με τη λύση η Ελληνοτουρκική φιλία θα αποκτήσει περιεχόμενο.

Ενόσω το πρόβλημα παραμένει άλυτο τα παχιά λόγια αποτελούν φτηνό λαϊκισμό.  Η Ελληνοτουρκική φιλία χρειάζεται κίνητρα για να καρποφορήσει.  Η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στις εξουσίες του κράτους μπορεί να αποτελέσει το αναγκαίο κίνητρο.  Ο αποκλεισμός της Τουρκοκυπριακής κοινότητας από τις εξουσίες του κράτους σκοτώνει την  Ελληνοτουρκική φιλία.

Η αριστερά από το τέλος της δεκαετίας του σαράντα εγκατέλειψε τη γραμμή αυτοκυβέρνηση – αυτοδιάθεση και υιοθέτησε τη γραμμή αυτοδιάθεση – ένωση που ήταν και η γραμμή της δεξιάς και της Εθναρχίας.  Από τότε η Τουρκοκυπριακή αριστερά πήρε το δικό της δρόμο .  Σήμερα ο αριστερός Πρόεδρος θέλει να επιβάλει στους τουρκοκυπρίους ισχυρή κεντρική Κυβέρνηση.  Ο λόγος που θέλει ισχυρή Κεντρική Κυβέρνηση είναι για να καθυποτάξει τους τουρκοκυπρίους.

Η Ελληνοτουρκική φιλία δεν επιτυγχάνεται με την επιβολή της θέλησης του ενός πάνω στο άλλο.  Οι τουρκοκύπριοι δεν θέλουν ισχυρή Κεντρική Κυβέρνηση.  Δεν δέχονται να υποταχθούν στους Ελληνοκύπριους.  Το Κυπριακό παραμένει άλυτο για σαράντα χρόνια επειδή η Ελληνοτουρκική φιλία δεν έγινε στάση ζωής από την αριστερά στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα.

Οι διακηρύξεις της ηγεσίας  δεν έχουν περιεχόμενο.  Οι Ελληνοκύπριοι θέλουν ισχυρή Κεντρική Κυβέρνηση.  Οι τουρκοκύπριοι θέλουν χαλαρή Κεντρική Κυβέρνηση.  Δεν υπάρχει διάθεση για συμβιβασμό και το πρόβλημα διαιωνίζεται.  Με τη σκληρή δουλειά ο Πρόεδρος δεν έλυσε το πρόβλημα.  Τα ξένα στρατεύματα συνεχίζουν να παραμένουν στο έδαφος της Δημοκρατίας.  Οι έποικοι πολλαπλασιάζονται.  Τα δεδομένα επί του εδάφους καθιστούν τη λύση συνεχώς δυσκολότερη.

Τελευταία ο Πρόεδρος άρχισε να ικετεύει τους ξένους να πιέσουν την Τουρκία να υποβάλει λογικές προτάσεις για να σημειωθεί πρόοδος στις συνομιλίες που συνεχίζονται δίχως αποτέλεσμα τα τελευταία τέσσερα χρόνια.  Κανένας όμως δεν πρόκειται να πιέσει την Τουρκία.  Το 2004 ο Πρόεδρος και το κόμμα του ξέχασαν τη λύση του προβλήματος και την Ελληνοτουρκική φιλία.  Τότε αποφάσισαν «να πουν όχι στο σχέδιο λύσης για να τσιμεντώσουν το Ναι».  Τότε είχαν μερίδιο στην εξουσία.  Αργότερα η εξουσία πέρασε αποκλειστικά στα χέρια τους.  Δίστασαν όμως να επιδιώξουν λύση του προβλήματος και εδραίωση της Ελληνοτουρκικής φιλίας.

Όταν ηγέτης στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα ήταν ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος διέγραψαν από το λεξιλόγιο τους κάθε αναφορά στην Ελληνοτουρκική φιλία.  Τότε υπήρχαν πιθανότητες να σημειωθεί πρόοδος και να ριζώσει η Ελληνοτουρκική φιλία.  Τώρα που όλες οι ευκαιρίες για λύση χάθηκαν  ο Πρόεδρος και το κόμμα του ξαναθυμήθηκαν την Ελληνοτουρκική φιλία.