Εκείνη τη μέρα η γειτονιά μας μαύρισε, όπως και πολλές γειτονιές σε όλη την Κύπρο. Ο Νίκος και Δένα ήταν ανάμεσα στους 121 επιβάτες της μοιραίας πτήσης της «Ήλιος». Μόλις το μάθαμε, κοιταχτήκαμε με τη γυναίκα μου. Τα ακροδάχτυλά μου πάγωσαν μεμιάς αν και το θερμόμετρο χτυπούσε σαραντάρια.

Πέρασαν από μπροστά μας τα πρόσωπα των τριών παιδιών τους, της Νάσιας, του Δημήτρη και της μικρούλας της Ελίνας, να μας κοιτάζουν με απόγνωση και πριν καν τα αντικρίσουμε νιώθαμε μια αγιάτρευτη απόγνωση. Ως γονείς, αναγνωρίσαμε αμέσως τις διαστάσεις της τραγωδίας που θα εκτυλισσόταν πίσω από την τραγωδία της απώλειας.

Το σπίτι των καλών μας γειτόνων έγινε αμέσως το θέατρο της απελπισίας καθώς άρχισαν να μαζεύονται συγγενείς, φίλοι και γνωστοί, που έμελλε –όλοι μαζί, όπως και όλη η Κύπρος– να ζήσουμε σε όλη της τη διάσταση, την πρώτη τραγωδία με τις αναγνωρίσεις… τις κηδείες και τους επικήδειους. Την τραγωδία μέσα στην τραγωδία, τη βιώνουν μόνο όσοι κάηκαν στη φωτιά της, γονείς, αδέλφια και  προ πάντων τα παιδιά,  των τραγικών νεκρών.

Μετά από το πρώτο σοκ εκείνης της ημέρας, έφυγα αμέσως για την εφημερίδα, όπου για την επόμενη βδομάδα παρακολούθησα λεπτό προς λεπτό τις εξελίξεις. Με την εκπνοή της τραγικής πρώτης μέρας, είχα καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Ουδείς θα πληρώσει για το έγκλημα.

Το αλαλούμ που παρατηρήθηκε από την πρώτη στιγμή, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε η κυβέρνηση την τραγωδία φανέρωναν τ’ αφανέρωτα της  συγκάλυψης. Θεώρησα εξαιρέτως ενδεικτικό το ότι ο αρμόδιος υπουργός και ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσαν αυθημερόν να παρακαθίσουν σε συνέντευξη Τύπου με τους εκπροσώπους της εταιρείας, σαν να ήσαν όλοι συνέταιροι. 

Γι’ αυτό στο επόμενο άρθρο μου (εφ. «Πολίτης» 16/08/2005) σημείωνα, ότι προσωπικά δεν θα αποδοθούν ευθύνες και εξηγούσα και γιατί: «Η Κύπρος της διαπλοκής είναι γνωστό ότι από γένεσης της Κυπριακής Δημοκρατίας κουμαντάρεται από καμιά πενηνταριά τζάκια που εναλλάσσονται στην εξουσία και στις μεγάλες δουλειές και θέσεις. Οι κουμανταδόροι μας, λοιπόν, έχουν πάντοτε τα νώτα τους καλυμμένα αφού εκείνοι είναι και το δεσμείν και το λύειν.

Άρα και ως κραταιοί και κρατούντες ή και κυβερνώντες βρίσκουν τρόπο να απεκδύονται τις ευθύνες, όταν αυτές πασιφανώς δείχνουν προς το μέρος τους. Αλλά και ως αλληλέγγυοι προστάτες βρίσκουν τρόπο τις ευθύνες που βαραίνουν ομογάλακτούς τους να τις διυλίζουν μέσω ερευνητικών επιτροπών και να τις «αφοδεύουν» στις ελληνικές καλένδες. Ναι, αλλά τώρα μπήκαμε στην Ε.Ε., ίσως αντιπροτείνει κάποιος. Και; Θα αλλάξει κάτι; Πολύ αμφιβάλλω».

Αυτά γράφονταν πριν καν ανακοινωθεί ο οποιοσδήποτε διορισμός της οποιασδήποτε ερευνητικής επιτροπής. Γράφονταν πολύ πριν το Υπουργικό Συμβούλιο Τάσσου Παπαδόπουλου διορίσει στις 25/05/2006 τη Μονομελή Επιτροπή Καλλή. Θυμίζω ότι  ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών, Χάρης Θράσου, μιλώντας κατά την ορκωμοσία Καλλή μεταξύ άλλων είπε: «Με την απόφαση αυτή εισέρχεται σε τελικό στάδιο η δέσμευση της κυβέρνησης και προσωπικά του Προέδρου της Δημοκρατίας για αδιάβλητη διερεύνηση,  διαπίστωση ευθυνών όπου υπάρχουν και την απόδοσή τους όπου ανήκουν, ανεξαρτήτως τίτλου, αξιώματος, ή διασύνδεσης τυχόν υπευθύνων.»

Από αυτή την εφημερίδα γράψαμε πολλάκις για τις ευθύνες της πολιτείας (βλέπε Νομική Υπηρεσία) να κρατήσει στα συρτάρια της το πόρισμα Καλλή. Αυτό δηλαδή που τώρα έσπευσαν να απαιτήσουν κόμματα και πολιτικές σαρανταποδαρούσες μετά από τη δραματική αντίδραση των συγγενών στην αθωωτική για την εταιρεία της «Helios» και τα κορυφαία στελέχη της, απόφαση του Κακουργιοδικείου.

Οποία υποκρισία! Μόλις τον περασμένο Αύγουστο με τη συμπλήρωση έξι χρόνων από την τραγωδία η «Κ» (14/08/2011) είχε αποκαλύψει την ουσία του πορίσματος Καλλή, το οποίο αναφέρεται σε ευθύνες επτά λειτουργών του Τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας (ΤΠΑ), το οποίο μάλιστα φέρεται να ήταν διαπλεκόμενο με την εταιρεία. Το ΤΠΑ ενώ θα έπρεπε από τον Μάρτιο του 2005, να άρει την άδεια αεροπλοϊμότητας της «Helios», έδωσε τρίμηνη παράταση στην εταιρεία η οποία όμως και πάλιν δεν συμμορφώθηκε. 

Ο γενικός εισαγγελέας μας είπε τον περασμένο Αύγουστο ότι το πόρισμα Καλλή δεν δημοσιοποιήθηκε για να μην επηρεάσει την έκβαση της δίκης που βρισκόταν σε εξέλιξη. Τώρα η δίκη έληξε. Η εταιρεία αθωώθηκε. Ποινικές ευθύνες δεν υπάρχουν. Αστικές και διοικητικές ευθύνες δεν αναζητήθηκαν. Ακόμα και οι επτά του ΤΠΑ απολαμβάνουν μάλλον τις συντάξεις ή τις προαγωγές τους. Οι συγγενείς σπαράζουν και αγανακτούν, διότι εκτός των άλλων αποδεικνύεται άλλη μια φορά ότι, το σύστημα είναι αήττητο…

paraschosa@kathimerini.com.cy