Γνωστοί μεγαλοδικηγόροι της Λευκωσίας και παρόμοιου διαμετρήματος επιχειρηματίες απέφευγαν επί χρόνια να εμφανιστούν στα δικαστήρια και να αντιμετωπίσουν τις μηνύσεις του κράτους επειδή δεν πλήρωναν τους φόρους τους, σύμφωνα με όσα διαπιστώνει η γενική ελέγκτρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο βασικός λόγος ήταν ότι δεν τους εντόπιζαν οι επιδότες για να τους επιδώσουν την κλήση.

Ούτε και είναι άξιον απορίας γιατί δεν τους εντόπιζαν οι επιδότες, από τη στιγμή που τους μισούς μπορείς να τους δεις να φιγουράρουν στις κοσμικές στήλες εβδομαδιαίων περιοδικών life-style – άρα κυκλοφορούν νυχθημερόν στα γνωστά χάι στέκια, και τους άλλους τους εντοπίζεις χωρίς πυξίδα, να τρώνε ψάρια σε ένα γνωστό εστιατόριο της πρωτεύουσας, τα μισά μεσημέρια της εβδομάδας ή να περιοδεύουν καθημερινά από τις ενημερωτικές τηλεοπτικές εκπομπές.

Και δεν είναι άξιον απορίας, γιατί, ενώ όλοι τους βλέπουμε παντού, οι επιδότες δεν τους βρίσκουν, αφού είναι κοινό μυστικό ότι οι μεγαλόσχημοι «επιδοτούν» τους επιδότες για να μην τους επιδίδουν τις κλήσεις. Έτσι οι επιδότες, σαν κλειστό συντεχνιακό κύκλωμα, έχουν ένα σπουδαίο κίνητρο να μην επιδίδουν και να βγάζουν ένα γερό και αφορολόγητο επίδομα, αντί να επιδίδουν και να χάνουν τους ματσωμένους πελάτες. Κορόιδα είναι;

Συμπέρασμα. Άμα υπάρχει το ζεστό χρήμα αποφεύγεις τη δικαιοσύνη, η οποία ούσα τυφλή δεν είναι σε θέση να δει τη διαπλοκή, ιδιαίτερα όταν αυτή «διευκολύνει» επώνυμους. Παράλληλα, λόγω ακριβώς της επιλεκτικής τύφλας της, δυσκολεύεται να δει τα διαφεύγοντα κέρδη και άρα τής είναι έως και αδύνατο να αποφανθεί και περισσότερο, να στείλει στη στενή εκείνους που τα προσπορίζονται. Και οι μεγαλόσχημοι που επιδοτούν τους επιδότες και χορεύουν το βαλς του μαύρου χαβιαριού με την Τυφλή, δεν είναι μόνο οι πέντε-έξι, τους οποίους εντόπισε η γενική ελέγκτρια, αλλά πέντε-έξι χιλιάδες.

Αν αυτές τις πέντε-έξι χιλιάδες, οι νταβατζήδες της Τυφλής, δηλαδή το κατεστημένο πολιτικό σύστημα που εναλλάσσεται κατά διαστήματα στην περιστρεφόμενη σκηνή της εξουσίας, τις φορολογούσαν κανονικά, τότε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τώρα η εξαθλιωμένη οικονομία μας, θα ήταν κατά το ήμισυ λελυμένα. Το έτερο μισό των προβλημάτων, είναι αλήθεια ότι σχετίζεται με το υπερτροφικό μας κράτος, το λίπος του οποίου προέκυψε με τα χρόνια, από το βόλεμα των πελατών των κομματικών μαγαζιών.

Όλο αυτό το απροκάλυπτο όργιο στο οποίο επιδίδονται επί χρόνια μεγαλόσχημοι, νταβατζήδες, κομματικοί ατζέντηδες, λιπαροί κρατικοί καρεκλοκένταυροι και η Τυφλή έχει κι ένα καθόλου ευκαταφρόνητο λογαριασμό, τον οποίο πλήρωναν αγόγγυστα οι ανώνυμοι φορολογούμενοι. Αυτοί που τους βρίσκεις πάντα κολλημένους στα ξόβεργα, να πληρώνουν κεφαλικό φόρο για να αναπνέουν, να τρώνε όσο τα πουλιά και να εξυπηρετούν εσαεί και τον λογαριασμό των οργίων.

Τώρα όμως, τι έχουμε; Από τη μία ένα λογαριασμό που ξεπέρασε τη δυνατότητα των ανώνυμων φορολογούμενων να τον εξυπηρετήσουν χωρίς να διακινδυνεύουν την επιβίωσή τους. Κι από την άλλη την οροφή της αίθουσας του βαλς του μαύρου χαβιαριού, να παρουσιάζει τεράστιες ρωγμές με ορατό τον κίνδυνο να καταρρεύσει.

Οι νταβατζήδες χώνουν βαθιά τα χέρια στις τσέπες «των πουλιών» και παίρνουν ό,τι βρίσκουν, αφήνοντας μόνο μερικές δεκάρες, ίσα για μερικά σποράκια και νερό. Δεν φτάνουν όμως. Πώς να φτάσουν; Τόσα χρόνια «τα πουλιά» πλήρωναν, για το χαβιάρι, τη σαμπάνια, την ορχήστρα και τα προφυλακτικά των οργίων. Τώρα, και να καταρρεύσει η στέγη, το πολύ να ανακράξουν, «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», όπως ο βιβλικός Σαμψών ή έστω να ψιθυρίσουν... «άγαμοι θύται»… 

Οι νταβατζήδες απελπισμένοι συσκέπτονται και ζητούν από τους μεγαλόσχημους να δώσουν γενναίο οβολό. Οι μεγαλόσχημοι κρύβονται πίσω από τους επιδότες. Οι νταβατζήδες διατάζουν τους επιδότες να βοηθήσουν, αλλά εκείνοι νίπτουν τα χείρας και δείχνουν προς την Τυφλή. Εκείνη με αργές και επίσημες κινήσεις τακτοποιεί την τσαλακωμένη τήβεννό της και με ύφος χιλίων Πυθιών λέγει: «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα!».

Οι νταβατζήδες στρέφονται προς τους κομματικούς ατζέντηδες και εισηγούνται να αποταθούν στους λιπαρούς κρατικοδίαιτους καρεκλοκένταυρους, οι οποίοι στο κάτω-κάτω τους το χρωστάνε, αφού εκείνοι τους βόλεψαν. Οι καρεκλοκένταυροι, χαϊδεύουν τη μεγάλη κοιλιά τους, κάτι ψιθυρίζουν μεταξύ τους και αποδέχονται με μία προϋπόθεση. Να δώσουν πρώτα οι μεγαλόσχημοι! Οι νταβατζήδες καταλήγουν ότι θα πρέπει να βρεθεί «μία ισοζυγισμένη λύση η οποία να μην αδικεί πολύ κανένα».
Στο μεταξύ τα πουλιά λιποθυμάνε το ένα μετά το άλλο...