|
Χρόνια Ανεργία
Χρόνια ανεργία: Η μόνιμη μαζική ανεργία στις καπιταλιστικές χώρες, που στην περίοδο της γενικής κρίσης του καπιταλισμού (βλ. λ.) διατηρείται σε όλες τις φάσεις του καπιταλιστικού κύκλου. Άμεση αιτία είναι η ανάπτυξη του εκμηχανισμού και της αυτοματοποίησης της καπιταλιστικής παραγωγής, με τους ασταθείς ρυθμούς αύξησής της, η ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία ρευστοποίησης της παραγωγής και π συνδεόμενη με αυτή μη ολοκληρωτική απασχόληση του παραγωγικού δυναμικού των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Έτσι βγαίνει από την παραγωγή μια τεράστια μάζα εργαζομένων που δεν μπορούν να απασχοληθούν στην εθνική οικονομία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της επίσημης στατιστικής, στον καπιταλιστικό κόσμο υπολογίζονται σε 8-10 εκατομμύρια οι μόνιμοι άνεργοι. «0 αστικός μύθος για τη πλήρη απασχόληση αποδείχτηκε άθλιος εμπαιγμός. Η εργατική τάξη υποφέρει συνεχώς από τη μαζική ανεργία, από την αβεβαιότητα για το αύριο» (Πρόγραμμα του ΚΚΣΕ). Στις συνθήκες του σύγχρονου καπιταλισμού, η μαζική ανεργία αποκτά χρόνιο χαρακτήρα και όταν πολλοί εργάτες δεν απασχολούνται ολόκληρη την εβδομάδα και έχουν λιγότερες αποδοχές, που δεν εξασφαλίζουν κάποιο κανονικό βιοτικό επίπεδο. Στις καπιταλιστικές χώρες αυξάνεται επίσης ο αγροτικός υπερπληθυσμός (βλ. λ.). Στα χωριά υπάρχουν εκατομμύρια εργάτες γης χωρίς δουλειά και καταστραμμένοι αγρότες. Εξαιτίας της χρόνιας ανεργίας, τεράστιοι αγροτικοί πόροι στις καπιταλιστικές χώρες δε χρησιμοποιούνται πλήρως, απομακρύνονται από την πραγματική παραγωγική διαδικασία. Η μόνιμη μαζική ανεργία αποτελεί ισχυρό όπλο στα χέρια του μονοπωλιακού κεφαλαίου για το δυνάμωμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και οδηγεί στην επιδείνωση της υλικής τους κατάστασης, στην όξυνση των ταξικών αντιθέσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας.[1]
Χρόνια υποαπασχόληση των επιχειρήσεων: Η μόνιμη αδράνεια σημαντικού μέρους του παραγωγικού δυναμικού των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, που χαρακτηρίζει την περίοδο της γενικής κρίσης του καπιταλισμού (βλ. λ.). Πριν από την εμφάνιση της γενικής κρίσης του καπιταλισμού, η υποαπασχόληση των επιχειρήσεων που είχε προσωρινό χαρακτήρα και συνδεόταν κυρίως με την ανισομέρεια ανάπτυξης της καπιταλιστικής παραγωγής, σημειωνόταν σε περιόδους οικονομικών κρίσεων και ύφεσης. Στις συνθήκες της όξυνσης όλων των αντιθέσεων του σύγχρονου καπιταλισμού, η χρόνια υποαπασχόληση των επιχειρήσεων είναι φαινόμενο που χαρακτηρίζει όλες τις φάσεις του καπιταλιστικού κύκλου και ένα από τα γνωρίσματα που δείχνουν το σάπισμα και τον παρασιτισμό του καπιταλισμού, την πλήρη ανικανότητά του να χρησιμοποιήσει τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Στις δεκαετίες του 1920 και 1930, ο βαθμός χρησιμοποίησης του δυναμικού της βιομηχανίας στις κύριες καπιταλιστικές χώρες έφτανε, κατά μέσο όρο, τα 2/3. Σήμερα, λ.χ., το παραγωγικό δυναμικό της βιομηχανίας των ΗΠΑ, στο σύνολό του, χρησιμοποιείται μόνο κατά 80-85% και σε μερικούς κλάδους κατά 50-60%. Αντίθετα, στις καπιταλιστικές χώρες λειτουργούν με πλήρη απασχόληση ο κλάδος της πολεμικής παραγωγής, που χρησιμοποιείται από τους ιμπεριαλιστές για επιθετικούς σκοπούς. Στη χρόνια υποαπασχόληση των επιχειρήσεων αντιστοιχεί η μόνιμη, χρόνια ανεργία (βλ. λ.).
|