Κύριε Μιχαηλίδη,

 

Στις 17 Μαρτίου φιλοξενήσατε σε περίοπτη θέση άρθρο του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου, στο οποίο έκανε κριτική στην «ομάδα Λήδρας» όπως αποκαλούσε τους παρευρεθέντες στην πολτικο-καλλιτεχνική εκδήλωση στο τέρμα της Λήδρας, ότι διαμαρτύρονται για μια μικρή ομάδα εθνικιστών και φασιστών, και πιο συγκεκριμένα για «καμιά δεκαριά αμόρφωτους, ανώριμους και ανόητους νεαρούς», όπως τους αποκάλεσε και δεν διαμαρτύρονταν για τον μεγάλο φασισμό που υπάρχει στην άλλη πλευρά.

Με υπονοούμενα ο κ. Παπαδόπουλος ασύστολα κατηγορούσε τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση ως προδότες της πατρίδας. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που με την μια ή την άλλη ευκαιρία ο υιός του Προέδρου χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο για να σπιλώσει τα τίμια ονόματα ανθρώπων που υποστηρίζουν την δικοινοτική ομοσπονδία, τη συμφιλίωση και την επανένωση του λαού και του τόπου.

Οι ατεκμηρίωτες κατηγορίες του κ. Παπαδόπουλου άγγιζαν κι εμένα, παρόλο που δεν ανήκω στην λεγόμενη Ομάδα Λήδρας. Στις 18 Μαρτίου σας έστειλα αντίγραφο ανοιχτής επιστολής που είχα στείλει στον κύριο Ν. Παπαδόπουλο και σας ζητούσα όπως με βάση τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας τη δημοσιεύσετε στην εφημερίδα σας.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα (24/3/07) δεν έχετε δημοσιεύσει την επιστολή μου. Διερωτόμουνα γιατί. Σήμερα αφού διάβασα το σημερινό σας άρθρο στην εφημερίδα που έχετε την αρχισυνταξία κατάλαβα το γιατί.

Είναι ολοφάνερο ότι ακολουθείτε ακριβώς την ίδια μέθοδο με τον κ. Παπαδόπουλο. Διαστρεβλώνετε την πραγματικότητα και με βάση τη διαστρέβλωση και με υποβολιμαίο τρόπο συκοφαντείτε πρόσωπα και οργανωμένα σύνολα. Θα πρέπει να έχετε σπουδάσει πολλά χρόνια σε ειδικές σχολές εκλεπτυσμένης πολιτικής προπαγάνδας για να μπορείτε να χρησιμοποιείτε αυτή την υποχθόνια μέθοδο.

Στο σημερινό σας άρθρο στο Φιλελεύθερο ισχυρίζεστε ότι «στο μοδάτο ντελίριο των ημερών κατηγορούνται όσοι διαδηλώνουν με συνθήματα, που παραπέμπουν στην ιμπεριαλιστική ληστρική συμπεριφορά της Τουρκίας.» Θεωρείτε παραδοξότητα το ότι αυτοί που φωνάζουν συνθήματα ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό δεν καταφέρονται ενάντια στον Τούρκικο ιμπεριαλισμό. Και ο κ. Παπαδόπουλος θεωρούσε παραδοξότητα το ότι μερικοί  διαμαρτύρονται ενάντια στον Ελληνοκυπριακό φασισμό και δεν διαμαρτύρονται ενάντια στον μεγάλο φασισμό που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά. Με τον τρόπο που θέτετε το ζήτημα, τόσο εσείς όσο και ο κ. Παπαδόπουλος, υποβολιμαία μεταδίδετε το νόημα ότι όσοι φωνάζουν ενάντια στον ντόπιο φασισμό ή ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό – όπως λ.χ. το μεγαλύτερο κόμμα του τόπου το ΑΚΕΛ - είναι φιλότουρκοι ή το ολιγότερο ανέχονται την Τούρκικη κατοχή της πατρίδας. Ο εκλεπτυσμένος τρόπος συκοφάντησης ατόμων και οργανωμένων ομάδων είναι στοιχείο φασιστικής και σοβινιστικής νοοτροπίας που δεν λαμβάνει υπόψη του ηθικούς ή άλλους κανόνες πολιτισμένης επικοινωνιακής δεοντολογίας.

Στο άρθρο σας αναφέρατε και μερικά συνθήματα, που κατ’ εσάς παραπέμπουν στην ιμπεριαλιστική ληστρική συμπεριφορά της Τουρκίας. Τα συνθήματα που γράφετε ακούστηκαν στο τέρμα της οδού Λήδρας κατά τη διάρκεια της συναυλίας που είχαν οργανώσει οι επιτροπές για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Δεν γνωρίζω που αλλού εσείς τα έχετε ακούσει. Εκτός από τα συνθήματα που αναφέρατε ακούστηκαν κι άλλα, ανάμεσα στα οποία ήταν και η κατηγορία εναντίον όλων των πολιτικών ως προδότες της πατρίδας και άλλα παρόμοια. Και ο Χίτλερ άρχισε με κατηγορίες ενάντια σε όλους τους πολιτικούς της εποχής του.

Ενώ κανείς δεν διαμαρτυρόταν για το νόημα των συνθημάτων, έστω κι αν πολλοί παρευρισκόμενοι δεν συμφωνούσαν μ’ αυτά, ξαφνικά βρέθηκαν πολλοί υπερασπιστές της δημοκρατίας, όπως ο κ. Λιλλήκας, ο κ. Παπαδόπουλος και άλλοι καθώς και ο εαυτούλης σας, να βροντοφωνάξουν και να υπερασπιστούν του δικαιώματος των φασιστικών ομάδων να διαλαλούν την πραμάτεια τους – τα εθνικιστικά και σοβινιστικά τους συνθήματα.

Ήμουν παρών στην εκδήλωση της Λήδρας και δεν είδα κανένα να διαμαρτύρεται για τα συνθήματα, κ. Μιχαηλίδη. Ο κόσμος διαμαρτυρόταν για τη εσκεμμένη, προμελετημένη οργανωμένη προσπάθεια τους (προβοκάτσια) να διαλύσουν με βίαιο τρόπο την πολιτικο-καλλιτεχνική εκδήλωση. Οι διαμαρτυρίες στρέφονταν ενάντια στους τραμπουκισμούς των φασιστικών στοιχείων, κ. Μιχαηλίδη. Αν δεν επέμβαινε ισχυρή αστυνομική δύναμη και οι τραμπούκοι προχωρούσαν ακόμα λίγο στο χώρο της εκδήλωσης θα είχαμε συμπλοκές σώμα με σώμα με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Εγώ, λ.χ. επειδή κρατούσα φωτογραφική μηχανή και φωτογράφιζα τα διαδραματιζόμενα είχα υποστεί επιθέσεις από διάφορους τραμπούκους που προσπαθούσαν να μου αποσπάσουν την κάμερα.

Λυπούμαι να παρατηρήσω πως ανερυθρίαστα θεωρείτε πατριώτες τους οργανωμένους νεοναζί φασίστες και σοβινιστές επειδή φώναζαν κατ’ εσάς πατριωτικά συνθήματα, όπως «Τούρκοι, φονιάδες της Κύπρου».

Όταν έχουν υποστηρικτές τους ανθρώπους που κατέχουν ισχυρή φωνή στα ΜΜΕ, όπως και του λόγου σας, και οικονομική βοήθεια από την πάμπλουτη εκκλησία, θα πρέπει να περιμένουμε ότι σύντομα θα θεριέψουν και όπως και πριν το 1974 θα αναλάβουν ένοπλη δράση για την απελευθέρωση της πατρίδας. Τότε θα θερίζετε αυτά που σπέρνετε σήμερα κ. Μιχαηλίδη.

Εν κατακλείδι αποφαίνομαι ότι ο λόγος που δεν δημοσιεύσατε την ανοιχτή μου επιστολή στον κ. Ν. Παπαδόπουλο ήταν γιατί εμμέσως θιγόσασταν και εσείς ως ομοϊδεάτης του υιό του Προέδρου μας. Εύχομαι, αν και δεν ελπίζω, να δημοσιεύσετε τόσο την επιστολή αυτή όσο και εκείνη προς τον κ. Παπαδόπουλο και να με αποστομώσετε με την κριτική σας.

Δώστε στην πολυφωνία και στον διάλογο μιαν ευκαιρία και όχι συνεχώς μονόλογους.