Κατ’ αρχήν θα αναφερθώ στην νοοτροπία του Κυβερνητικού Εκπροσώπου (ΚΕ). Ο ΚΕ με την ξύλινη γλώσσα που τον χαρακτηρίζει (νομίζει ότι είναι ακόμη πρεσβευτής και μιλάει σε ξένους) αντιμετωπίζει τους ηγέτες της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ως εχθρούς και τους λούζει με τέτοια επίθετα ως να είναι μιάσματα της κοινωνίας. Σας διαβεβαιώνω ότι με πιάνει ρίγος κάθε φορά που ακούω τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να αντιδρά με ψυχροπολεμικό ύφος σε δηλώσεις των Τ/Κ, λες και είναι έτοιμος να κάνει έφοδο με το στράτευμα για να ελευθερώσει τα κατεχόμενα. Ακόμη και να κάνουν δηλώσεις ή να πράξουν κάτι με αγαθές προθέσεις για να καλυτερεύσει το κλίμα ή να λυθούν προβλήματα της καθημερινότητας ή για να αποκατασταθεί μια νομιμότητα, όπως λ.χ. το άνοιγμα της οδού Λήδρας που προνοείται από τον κανονισμό για την πράσινη γραμμή, θα δεχθούν επιθέσεις ότι αυτά που λεν και αυτά που κάνουν γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού, για να κερδίσουν κάτι σε βάρος μας ή τη συμπάθεια των ξένων.

Μετά από ένα χρόνο ο ΚΕ ζητάει τώρα συνομιλίες για τη δίοδο Λήδρας. Τι πρακτικά μέτρα και τι προσπάθειες έχει κάνει η Κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα, πριν και μετά την ανέγερση της γέφυρας του αίσχους, για να συνομιλήσει με καλές προθέσεις με την Τ/Κ ηγεσία ώστε να λυθεί το πρόβλημα; Ας μας απαντήσει ο ΚΕ. Περιμένουν όλους τους άλλους να καθορίσουν συνάντηση κι αυτοί κάθονται αναπαυτικά στις καρέκλες τους. Πώς είναι δυνατόν ο ΚΕ να απαιτεί την έναρξη συνομιλιών με καλή θέληση όταν καθυβρίζει τους εν δυνάμει συνομιλητές του; Με τέτοιες νοοτροπίες δεν πρόκειται ούτε οι αποφάσεις της 8^ης Ιουλίου να έχουν αίσιο αποτέλεσμα (να το θυμάστε αυτό) ούτε και η δίοδος της Λήδρας θα ανοίξει όπως κανονικά θα έπρεπε να γίνει σύμφωνα με τον κανονισμό.

Δυστυχώς τόσο ο κ. Πρόεδρος όσο και ο εκπρόσωπός του ακολουθούν νοοτροπίες της δεκαετίας του 1960. Μου φαίνεται ότι η ίδια νοοτροπία έχει εμπεδωθεί και στις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων. Ελπίζω τελικά να μην μας οδηγήσει ξανά σε τραγικές καταστάσεις. Με τέτοια νοοτροπία αντί συμφιλίωση, συνεννόηση και εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων θα έχουμε έξαρση του μίσους και της δυσπιστίας. Ο εθνικισμός θα εμφανιστεί με πολλά προσωπεία. Θα πρέπει, λοιπόν, να αλλάξουν νοοτροπίες και να επιδιώξουν το εφικτό, αλλιώς καήκαμε: δίχως άλλο θα μας μείνει η διχοτόμηση.

Αν ο κ. Παπαδόπουλος αντιμετώπιζε τους ηγέτες της Τουρκοκυπριακής κοινότητες ως συμπατριώτες που και εκείνοι αγαπούν την κοινή πατρίδα και επιθυμούν την εξεύρεση αμοιβαία αποδεχτής λύσης, θα έδειχνε πνεύμα καλής θέλησης, συναίνεσης και συμφιλίωσης, αντί συνεχούς αντιπαλότητας, αντιπαράθεσης και συγκρουσιακής διάθεσης. Θα είχε από καιρό καλέσει τον κ. Ταλάτ και άλλους ηγέτες της Τ/Κ για καφέ ή ζιβανία με μεζεδάκια για να μιλήσουν περί ανέμων και υδάτων, ώστε να σπάσει ο πάγος που τους κρατάει αγκιστρωμένους στο παρελθόν.

Θα πρέπει επιτέλους να αντικρίζουν το πρόβλημα που υπάρχει ως πρόβλημα όλου του Κυπριακού Λαού, στον οποίο ανήκουν όλοι, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμενοκύπριοι και Λατινοκύπριοι, Μαρωνιτοκύπριοι και τελευταία και Ποντιοκύπριοι κ.ά. και όχι να συμπεριφέρονται ως εκπρόσωποι μιας και μόνο κοινότητας. Πώς είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να απαιτεί από τις ξένες κυβερνήσεις να τον αναγνωρίζουν, επειδή είναι Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως εκπρόσωπο όλου του Κυπριακού Λαού και από την άλλη να λειτουργεί μόνο εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής κοινότητας;

Θα πρέπει επιτέλους να λυθεί αυτή η αντίθεση και να αρχίσουν όλοι να σκέπτονται, να συνομιλούν ως εκπρόσωποι όλου του λαού για να βρουν λύση προς όφελος όλου του Κυπριακού Λαού και όχι ως εκπρόσωποι κοινοτήτων. Αν το κάνουν αυτό θα δουν ότι τα πράγματα διαφορετικά, ότι δεν είναι έτσι ακριβώς όπως τα έβλεπαν εδώ και 60 χρόνια.

Για να αλλάξουν οι νοοτροπίες στα ψηλά τα δώματα θα πρέπει να βοηθήσουν και οι κάτοικοι των κατώτερων ορόφων.