2005-2 Διακινούνται αλλοδαπές κοπέλες από και προς την Κύπρο;
Αν ναι, ποιος ο ρόλος του Κράτους, των διακινητών και των πελατών;
Στην έκδοση της Εφημ. ΠΟΛΙΤΗΣ της 16ης Απριλίου, κάποιος άγνωστός μου ονόματι Τάκης Ιωαννίδης ανάλαβε τον άχαρο ρόλο του απρόσκλητου δικηγόρου υπεράσπισης του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Δώρου Θεοδώρου, υπερασπιζόμενος τις θέσεις που εξέθεσε ο υπουργός στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κυπριακής Βουλής, στις 22 περασμένου Μαρτίου.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης εκείνης έγινε αναφορά και στην έκθεση μιας επιτροπής του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ για την κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε διάφορες χώρες του κόσμου. Στην εν λόγω συνεδρίαση έγινε επίσης αναφορά και στο πρόβλημα της διακίνησης και εμπορίας αλλοδαπών κοριτσιών από και προς την Κύπρο, για το οποίο κάνει αναφορά μια άλλη επιτροπή του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ. Επειδή στις εκθέσεις των εν λόγω επιτροπών του Αμερικάνικου ΥΠΕΞ κατακρίνεται η Κύπρος, ο κ. υπουργός βγήκε έξω από τα ρούχα του και για να υπερασπιστεί τα πάτρια ήθη και έθιμα, είπε περίπου τα πιο κάτω:
«Μας έχουν στο μάτι. Είπαμε 'ΟΧΙ' και μας έχουν στόχο». «Στα κόκκινα φανάρια των Βρυξελλών, που πρόκειται για ένα δρόμο 2 χιλιομέτρων, εκτίθενται γυμνές ή ημίγυμνες κοπέλες σε βιτρίνες με τις τιμές τους, χωρίς ανάλογες αντιδράσεις.»[1]
Κάποιοι βουλευτές αντέδρασαν στις πιο πάνω δηλώσεις ως εξής:
«Δεν μπορεί ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα να αποδίδονται τα πάντα σε εκδικητική συμπεριφορά των ξένων έναντι των Ε/Κ λόγω του ΟΧΙ.»[2]
Όσον αφορά τις αλλοδαπές γυναίκες που εισάγονται στην Κύπρο και εκπορνεύονται ο κ. Υπουργός ανάφερε ότι:
«Το 97% αυτών των γυναικών επέστρεψε στις χώρες από τις οποίες προήλθε».[3]
Ο τυφλός αντιαμερικανισμός κάνει κακό στην πνευματική υγεία
Ένα μήνα μετά, έρχεται ο κ. Τάκης Ιωαννίδης να μας μορφώσει, εξηγώντας μας γιατί ο κ. Υπουργός είχε δίκαιο γι’ αυτά που είπε. Ο κ. Τ. Ι. δεν ασχολήθηκε καθόλου με την ουσία του προβλήματος, δηλαδή αν υπάρχει διακίνηση και εμπορία αλλοδαπών γυναικών στην Κύπρο ή όχι και προσπαθεί να μας διαφωτίσει όσον αφορά την πολιτική των ΗΠΑ έναντι των άλλων χωρών. Προσπαθεί να μας κάνει να μισήσουμε τις ΗΠΑ και με βάση αυτό το πάθος μας να απορρίψουμε τα όσα μας καταλογίζουν. Γράφει ότι ιστορικά οι ΗΠΑ συμπεριφέρονται στη διεθνή σκακιέρα ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Μας φώτισε! Κατά καιρούς, λέει, οι ΗΠΑ επέλεγαν συγκεκριμένες χώρες τις οποίες κατηγορούσαν για μη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ όσον αφορά άλλες χώρες στις οποίες πραγματικά δεν γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, παίζουν την πάπια. Κατά τον κ. Τ. Ι. ο υπουργός έχει δίκαιο που ισχυρίζεται ότι οι ΗΠΑ μας κατηγορούν άδικα και ότι
«…υπάρχει μεγάλη πιθανότητα διαστρέβλωσης των πραγματικών στοιχείων, τα οποία, όπως είπε ο Υπουργός, δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των γυναικών επιστρέφουν στις χώρες τους.»
Ο κ. Τάκης Ιωαννίδης αμφιβάλλει αν πράγματι στην Κύπρο εκπορνεύονται αλλοδαπές κοπέλες. Φαίνεται ότι είτε μόλις έφθασε στην Κύπρο από κάποιον άλλο πλανήτη είτε δεν έχει επισκεφθεί ποτέ στη ζωή του καμπαρέ, στριπτιζάδικα, μπαρ και μπυραρίες. Θα πρέπει να γνωρίζει ότι βασική πηγή πληροφόρησης των συντακτών της έκθεσης του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ήταν η Έρευνα της Επιτρόπου Διοικήσεως. Συμβουλεύω, λοιπόν, τον κ. Τ. Ι. όπως προτού επαναλάβει τα δικηγορικά του καθήκοντα υπερασπιζόμενος το ηθικότατο μας κράτος και την ηθικότατη μας κοινωνία, επισκεφθεί τα πιο πάνω πορνομάγαζα ώστε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι και χρήμασι το τι πραγματικά συμβαίνει σ’ αυτά. Αμφιβάλλω, όμως, αν ο Τ. Ι. δεν γνωρίζει τι σημαίνει «αρτίστα» ή αλλιώς «καλλιτέχνιδα» και τι σημαίνει «γυναίκα του μπαρ» (barmaid). Πιστεύω ότι, γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στα Κυπριακά πορνομάγαζα, αλλά ανήκει κι αυτός στην κατηγορία εκείνη των Κυπρίων, που περιλαμβάνει και τους Υπουργούς και άλλους κρατικούς αξιωματούχους καθώς και ευυπόληπτους πολίτες, που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το γεγονός ότι ένας λεφταράς πελάτης κερνάει μιαν αρτίσταν σιαμπάνια και πληρώνει στον καμπαρετζή 220 λίρες, θεωρείται από την κοινωνία μας ως ένα αθώο κέρασμα ή ως μια πολιτισμένη, αξιέπαινη πράξη. Οι κοπέλες, λένε, που εισάγονται στην Κύπρο για να εργαστούν ως χορεύτριες, στριπτιζέζ, κονσοματρίς και ως πόρνες στα Κυπριακά πορνομάγαζα ήταν πόρνες στην πατρίδα τους προτού έρθουν στην Κύπρο ή γνώριζαν τι θα κάνουν στην Κύπρο προτού έρθουν εδώ ή γίνονται πόρνες στην Κύπρο με τη θέλησή τους χωρίς να τις εξαναγκάζει κανένας ή καμιά κοινωνική συνθήκη με σκοπό να τα οικονομήσουν αδρά και να φύγουν πλούσιες.
Ο κ. Δώρος Θεοδώρου εξέφρασε το παράπονο ότι, ενώ στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεξάγεται ολοφάνερα πορνεία σε υποστατικά κατά μήκος ενός δρόμου μήκους 2 χιλιομέτρων, οι ΗΠΑ δεν κατατάσσουν το Βέλγιο στις υπό επιτήρηση χώρες. Με ποιο, λοιπόν, δικαίωμα και θράσος έρχονται να κατατάξουν την μικρή μας κοινωνία στις χώρες στις οποίες διεξάγεται διακίνηση και εξώθηση αλλοδαπών κοριτσιών στην πορνεία; Αίσχος στις ΗΠΑ!!!
Και ο Υπουργός Εσωτερικών παραπονιέται!
Πριν λίγους μήνες συζητιόταν στη βουλή το θέμα της διακίνησης αλλοδαπών γυναικών από και προς την Κύπρο, με βάση το περιεχόμενο της Έκθεσης του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ. Στην έκθεση αυτή η Κύπρος κατατασσόταν στην Κατηγορία Β. Στην κατηγορία αυτή κατατάσσουν τις υπό επιτήρηση χώρες. Και τότε ο άλλος αρμόδιος για το θέμα υπουργός, ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Ανδρέας Χρίστου μιλώντας στην αρμόδια επιτροπή της βουλής, αντί να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ δεν έπρεπε να κατατάσσουν την Κύπρο σε εκείνη την κατηγορία, επιτέθηκε αόριστα εναντίον των ΗΠΑ κατηγορώντας τες ότι σ’ αυτές υπάρχει πολύ πιο μεγάλο πρόβλημα. Με βάση αυτό το σκεπτικό συνάγεται το συμπέρασμα ότι εφόσον στις ΗΠΑ υπάρχει μεγάλο πρόβλημα διακίνησης γυναικών, δεν έχουν το δικαίωμα να κριτικάρουν άλλες χώρες, έστω κι αν αυτές οι χώρες έχουν κι αυτές πρόβλημα. Συνεπώς ας μας αφήσουν ήσυχους!
Ο κ. Υπουργός συγχέει την παραδοσιακή πορνεία με την σωματεμπορία.
Η παραδοσιακή πόρνη, ανεξάρτητα από τις κατακριτέες αιτίες που την είχαν οδηγήσει σ’ αυτή την κατάσταση, εκδίδεται μόνη της και διαθέτει και απολαμβάνει τα εισοδήματά της όπως αυτή αποφασίζει και κανένας άλλος. Αυτή αποφασίζει πότε θα εκδοθεί με ποιον θα εκδοθεί και για πόσο χρόνο και για πόσα χρήματα. Μια αλλοδαπή παραδοσιακή πόρνη σε μια ξένη χώρα, πιθανόν να είναι το αποτέλεσμα της αρχικής της διακίνησης από την χώρα της. Κατά κανόνα όμως, οι νεαρές γυναίκες που διακινούνται από χώρα σε χώρα, μένουν για χρόνια δέσμιες πολύπλοκων κυκλωμάτων σωματεμπόρων. Εκμεταλλεύονται στον πιο ψηλό δυνατό βαθμό τη γυναικεία ψυχοσωματική τους φύση, διακινώντας τες από πορνομάγαζο σε πορνομάγαζο ή από στέκι σε στέκι και στο τέλος τις καταντούν ψυχικό ράκος και σε πολλές περιπτώσεις ανίκανες να τεκνοποιήσουν και τις εγκαταλείπουν όπου λάχει. Με τη βοήθεια κοινωνικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται ειδικά γι’ αυτό το θέμα, μερικές κοπέλες καταφέρνουν να απελευθερωθούν απ’ τα δεσμά των σωματεμπόρων και επιστρέφουν πίσω στη χώρα τους, με βαθειά ψυχικά τραύματα.
Διακινούνται ή όχι αλλοδαπές κοπέλες από και προς την Κύπρο;
Ας έρθουμε όμως στην ουσία του θέματος: διακινούνται προς και από την Κύπρο αλλοδαπές γυναίκες, οι οποίες γίνονται αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης εξωθούμενες σε διάφορες μορφές πορνείας από κυκλώματα σωματεμπόρων και από ευυπόληπτους ντόπιους και ξένους πελάτες; Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.
Μόνο οι στρουθοκαμηλίζοντες δεν θα παραδεχθούν ότι εισάγονται στην Κύπρο αλλοδαπές κοπέλες για να ασκήσουν το επάγγελμα της πόρνης διακινούμενες από πορνομάγαζο σε πορνομάγαζο Μόνο όσοι δεν έχουν επισκεφθεί τα καμπαρέ, τα μπαρ και τ’ άλλα πορνομάγαζα μπορούν να αμφιβάλλουν, γιατί δεν γνωρίζουν το γεγονός από ιδίαν εμπειρία. Οι Κύπριοι, όμως, που ανήκουν στην πιο πάνω κατηγορία θα πρέπει να είναι πολύ λίγοι. Θα πρέπει, όμως, να έχουν διαβάσει κάποιες ανταποκρίσεις για τις δεκάδες δίκες στις οποίες κατηγορούνταν ιδιοκτήτες καμπαρέ, μπαρ και μπυραριών, καθώς και υπάλληλοι τους, για «αποζήν από κέρδη πορνείας». Δεν εκμεταλλεύονταν Κύπριες όλοι αυτοί οι κατηγορούμενοι, αλλά αλλοδαπές γυναίκες.
Το 1985 μετά από μερικά χρόνια εμπειριών και ερευνών είχα γράψει την πρώτη ίσως μελέτη-μαρτυρία για το θέμα και είχα δημοσιεύσει την πρώτη μου επιστολή.[4]
Μεταξύ του 1990 και 2000 δημοσιεύονται διάφορες δημοσιογραφικές έρευνες και παίρνονται συνεντεύξεις από τον Γ. Γ. του Υπουργείου Εσωτερικών, που αποφαίνεται πως τίποτα το μεμπτό δεν συμβαίνει και ότι οι κατηγορίες είναι άδικες.
Το 2000 ο Δρ Νέαρχος Ιωάννου δημοσίευσε το βιβλίο του «Τα Στριπτιζάδικα», μια χιουμοριστική κοινωνιολογική προσέγγιση του θέματος. Το βιβλίο εξετάζει και αναλύει τις κοινωνικές και υλικοτεχνικές συνθήκες μέσα στις οποίες διεξάγεται το στριπτίζ, το table dance, το private dance, η κονσομασιόν και άλλες μορφές πορνείας και περιγράφει τους διάφορους παράγοντες που εμπλέκονται στην όλη υπόθεση: αυτούς που στρατολογούν τις κοπέλες στις χώρες προέλευσης (γραφεία εξευρέσεως εργασίας και όχι μόνο), τους ιμπρεσάριους που συνεργάζονται με τους στρατολόγους, τους ιδιοκτήτες των πορνομάγαζων, τα γκαρσόνια, τους μπράβους, τις στριπτιζέζ-κονσοματρίς-πόρνες, τους επιθεωρητές του τμήματος αλλοδαπών και άλλους αστυνομικούς, τους πελάτες κ.ά.
Το 2003 το Γραφείο Οικονομικών και Κοινωνικών Μελετών του ΑΚΕΛ, δημοσιεύει έρευνα όσον αφορά την λεγόμενη «παραοικονομία». Από την έρευνα αυτή συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο τζίρος από τις διάφορες μορφές πορνείας που διεξάγονται από ειδικά εισαγόμενες γι’ αυτή την ενασχόληση αλλοδαπές κοπέλες θα φτάσει το 2005 στα 50 εκατομμύρια λίρες.
Το 2003 έρχεται επίσης η Επίτροπος Διοικήσεως με την καταπελτική της αυτεπάγγελτη Έρευνα. Η Επίτροπος Διοικήσεως όχι μόνο εξετάζει τις διάφορες πτυχές του προβλήματος από άποψης νομοθεσίας και το ρόλο των κρατικών οργάνων, αλλά παραθέτει μαρτυρίες αλλοδαπών κοριτσιών που είχαν πέσει θύματα στα πλοκάμια των σωματεμπόρων, ξένων και Κυπρίων. Παραθέτει με πάσα λεπτομέρεια στατιστικά στοιχεία.
Το 2004 επιμελούμαι την έκδοση του βιβλίου «Εμπόριο Κοριτσιών», όπου παραθέτω τα πιο πάνω στοιχεία, και όχι μόνο, μαζί με εκατοντάδες έγχρωμες φωτογραφίες και διάφορα άλλα γραφικά σε 432 σελίδες.
Οι αρμόδιοι υπουργοί διακηρύττουν σεβασμό προς τις αποφάνσεις και τις εισηγήσεις της Επιτρόπου Διοικήσεως. Ανάμεσα στις εισηγήσεις της Επιτρόπου είναι: να σταματήσει το κράτος να δίνει άδειες εξασκήσεως του λεγόμενου επαγγέλματος της «καλλιτέχνιδας» και της «γυναίκας του μπαρ» (barmaid). Η διακήρυξη για σεβασμό στις εισηγήσεις της Επιτρόπου από τους Υπουργούς έχει πέσει (κατά λάθος;) στον κάλαθο των αχρήστων, γιατί αντί να τερματιστεί η εισροή «καλλιτέχνιδων» στην Κύπρο συνεχώς αυξάνεται.
Το 2003, 2004 και 2005 εκπρόσωποι της εκκλησίας (της Μονής Κύκκου και της Ρωσικής Εκκλησίας στη Λεμεσό) πρωτοστατούν στην ίδρυση και λειτουργία καταφυγίου, στο οποίο να μπορούν να αποτείνονται και να βρίσκουν βοήθεια και συμπαράσταση θύματα της σωματεμπορίας. Ο ιερέας Σάββας Μιχαηλίδης αρχίζει εκστρατεία διαφώτισης τόσο της κυπριακής κοινωνίας όσο και των «καλλιτέχνιδων», με άρθρα στις εφημερίδες και με φυλλάδια σε διάφορες γλώσσες, που το κράτος αρνείται να βοηθήσει στην διάδωσή τους και έρχεται το 2005 να εκδώσει δικά διαφωτιστικά φυλλάδια στα οποία αναφέρονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των «καλλιτέχνιδων». Ο πατέρας Σάββας προτείνει όπως η πολιτεία ποινικοποιήσει όχι μόνο την πώληση, αλλά και την αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών, όπως έκανε η Σουηδία, ώστε να αποτραπεί η ζήτηση από τους Κύπριους και ξένους πελάτες σεξουαλικών υπηρεσιών από ξένες καλλιτέχνιδες και γυναίκες των μπαρ και μπυραριών. Όλοι τον παραγνωρίζουν, τον κοροϊδεύουν, τον απειλούν, προσπαθούν να του κλείσουν το στόμα. Κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα από τους μπράβους των πορνομάγαζων.
Το κράτος ρυθμίζει και ελέγχει τη διακίνηση, τη σωματεμπορία και τη δουλεία
Το ίδιο το κράτος είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην υπόθεση διακίνησης και εμπορίας αλλοδαπών γυναικών. Είναι ο μεγάλος σωματέμπορος. Το ίδιο το κράτος δίνει άδεια εισόδου και απασχόλησης σε αλλοδαπές κοπέλες γνωρίζοντας χωρίς καμιά αμφιβολία ότι το βασικό τους λειτούργημα δεν είναι η τέχνη του χορού, αλλά η ποτοκατανάλωση (κονσομασιόν) και η πολύμορφη σεξουαλική τους εκμετάλλευση. Το ίδιο το κράτος ορίζει το ύψος του μισθού τους, τις ώρες και μέρες εργασίας τους (7 μέρες τη βδομάδα, 9μμ μέχρι 4-5 πμ), το ύψος του φόρου εισοδήματος που πρέπει να πληρώνουν, τους όρους διακίνησής τους από καμπαρέ σε καμπαρέ, την ποιότητα των υποστατικών στα οποία πρέπει να διαμένουν, το χρόνο παραμονής τους στην Κύπρο, το χρόνο που δικαιούνται να ξαναέρθουν στην Κύπρο για δεύτερη και τελευταία φορά, και πολλά άλλα, που δεν κάνει για κανένα άλλο εργαζόμενο. Γνωρίζει πολύ καλά το κράτος ότι τα κορίτσια αυτά έρχονται στην Κύπρο για να εκπορνευθούν και γι’ αυτό τις αναγκάζει να περάσουν από ιατρικές εξετάσεις, ώστε να είναι σίγουρο ότι είναι απαλλαγμένες από αφροδίσια νοσήματα. Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά ότι με βάση το μέγεθος που έχουν τα κυπριακά νυκτερινά κέντρα –πορνομάγαζα- δεν μπορούν να επιβιώσουν με μόνο μουσικοχορευτικό πρόγραμμα (floor show) και πως μόνο εργοδοτόντας σπριπτιζέζ-κονσοματρίς για να κάνουν ποτοκατανάλωση και για να ενοικιάζονται ή πωλούνται στον οποιοδήποτε πελάτη με την ώρα ή τη νύκτα, μπορούν να διατηρηθούν στη ζωή και να θυσαυρίσουν.
Όταν ο Υπουργός λέει πως το 97% των κοριτσιών που εκπορνεύονται στην Κύπρο επιστρέφουν στις χώρες προέλευσης, απλά παραπληροφορεί ή δεν λέει την αλήθεια. Φτάνει να σας πω ότι μετά από παραμονή έξι μηνών στην Κύπρο, τα κορίτσια αυτά μεταφέρονται από τους ιμπρεσάριους τους ή ατζέντηδές τους σε μια τρίτη χώρα, όπου εκπορνεύονται για επίσης έξι μήνες. Τις επαναφέρουν στην Κύπρο όπου εκπορνεύονται για ακόμη έξι μήνες και ξανά τις μεταφέρουν σε κάποια τρίτη χώρα. Αυτή η διακίνηση επαναλαμβάνεται μια ακόμη φορά μέχρι να λήξει το συμβόλαιο των κοριτσιών. Συνεπώς, κάθε κορίτσι που εισάγεται στην Κύπρο (πρώτη χώρα προορισμού) διακινείται σε τρίτη ή τρίτες χώρες δύο φορές κατά τη διάρκεια του διετούς συμβολαίου της με Κύπριο ή ξένο ιμπρεσάριο.
Είναι φανερό ότι η Κύπρος λειτουργεί και ως διακομιστικός σταθμός. Ας μη μας λέει, λοιπόν, ο Υπουργός ότι δεν διακινούνται τα κορίτσια από και προς την Κύπρο. Θυμηθείτε και τον Βέλγο δημοσιογράφο που έγραψε πριν μερικά χρόνια για όλα αυτά τα ζητήματα και όλοι οι πατριώτες ξεσηκώθηκαν να διαμαρτυρηθούν για…τις συκοφαντίες του ανιστόρητου Βέλγου δημοσιογράφου. Όταν γράφουν οι ξένοι γι’ αυτά τα θέματα τότε ξεσηκόνωνται όλοι οι ακραιφνείς πατριώτες να διαμαρτυρηθούν. Όταν τα γράφουμε εμείς οι Κύπριοι, παίζουν πελλόν, μας αγνοούν και δεν θέλουν να μας δουν, γιατί τους προσβάλλουμε.
Διακίνηση και εμπορία αλλοδαπών κοριτσιών γίνεται στην Κύπρο.
Δυστυχώς η κοινωνία μας, ακόμη και το γυναικείο φύλο, ανέχεται αυτή την κατάσταση και δεν ενδιαφέρεται ν’ αλλάξει τίποτε. Σε δύο συνεδριάσεις της (11/10/2004 και 23/3/2005) η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή, ως το ρυθμιστικό όργανο της σωματεμπορίας, πείρε διάφορες αποφάσεις, με δήθεν την υποκριτική ελπίδα ότι θα περιορίσει την σωματεμπορία. Κι αποφάσεις αυτές (κατά λάθος) έχουν πέσει στον κάλαθο των αχρήστων. Μα και να γίνονταν πράξη κανένα αποτέλεσμα δεν θα είχαν.
Η μετάβαση από την υποαναπτυγμένη οικονομική κατάσταση στην αναπτυγμένη, δεν συνοδεύτηκε και με ανάλογη ανάπτυξη και διάδοση νέων ηθικών, αισθητικών και άλλων πολιτισμικών αξιών στην Κύπρο. Πριν 15-18 χρόνια η κυβέρνηση απεφάσισε να ορίσει ως μηνιαίο μισθό για τις αλλοδαπές οικιακές βοηθούς το ποσό των 150 λιρών! Αυτός ο μισθός έχει καθηλωθεί και έκτοτε παραμένει στο ίδιο ακριβώς επίπεδο. Εν έτι 2005 ο μισθός μιας αλλοδαπής οικιακής βοηθού είναι μόνο 150 λίρες το μήνα. Και μου μιλάτε για κράτος δικαίου. Αυτές οι ξένες οικιακοί βοηθοί δεν είναι όπως όλοι οι άλλοι μισθωτοί εργαζόμενοι. Στα πλαίσια του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος, όλοι ανέχονται το δικαίωμα των ντόπιων εργαζομένων να οργανώνονται σε εργατικές ενώσεις (συνδικάτα, συντεχνίες) και επίσης το δικαίωμα τους να διεξάγουν συλλογικές διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες τους. Αυτό το δικαίωμα όμως δεν αναγνωρίζεται στις αλλοαδαπές «καλλιτέχνιδες», μπάρμέιτς και οικιακές βοηθούς. Οι οικιακές βοηθοί είναι πραγματικές δούλες, όπως ήταν οι δούλες στις αρχαίες δουλοκτητικές κοινωνίες και στις Νότιες Πολιτείες της Αμερικής πριν από την κατάργηση της δουλείας. 24 ώρες το εικοσιτετράωρο βρίσκονται στην υπηρεσία των δουλοκτητών τους, που οι περισσότεροι παραδόξως είναι σύγχρονοι μισθωτοί εργαζόμενοι!
Έχουμε, λοιπόν, ένα κράτος που από τη μια ρυθμίζει τα της σωματεμπορίας, ώστε αυτή να διεξάγεται ανενόχλητα μέσα σε ομαλές συνθήκες ώστε να μην παραπονιούνται οι «καλλιτέχνιδες» και από την άλλη ένα κράτος που ρυθμίζει τα της δουλείας (με συμβόλαια παρακαλώ) ώστε οι δούλες να μην παραπονιούνται και να μην ξεσηκώνονται με το ψύλλου πήδημα ζητώντας ανθρώπινα δικαιώματα και μια ανθρώπινη ζωή.
Γνώθι σαυτόν, είπε είτε ο Χείλωνας είτε ο Σωκράτης κατά τον Μπαμπινιώτη. Κι αυτή η συμβουλή δεν αφορά μόνο το πρόσωπό μας. Αφορά και την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε και όχι μόνο. Μέσα σε συνθήκες επιταχυνόμενης παγκοσμιοποίησης των πάντων θα πρέπει να γνωρίζουμε όχι μόνο τι ακριβώς συμβαίνει στην κοινωνία που ζούμε, αλλά και τι συμβαίνει στις άλλες χώρες του πλανήτη. Να μαθαίνουμε, αλλά και να λέμε την αλήθεια – χωρίς φόβο και χωρίς πάθος!
Όσοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η συνέχιση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης αλλοδαπών κοριτσιών από σωματέμπορους και ευυηπόλιπτους Κύπριους πελάτες, οδηγεί αυτά τα κορίτσια σε απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, ας ζητήσουν από το κράτος, που όπως ελέχθη ρυθμίζει αυτό το θέμα, να απαγορεύσει την ποτοκατανάλωση, να σταματήσει να δίνει άδειες εργοδότησης σε πορνομάγαζα ως κονσοματρίς και να ποινικοποιήσει τη ζήτηση και αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών από Κύπριους και ξένους πελάτες.
Χαμπής Κιατίπης
Λευκωσία, 16 Απριλίου 2005