Στην Κύπρο σήμερα (Δεκ. 1985) εργάζονται στα 55 περίπου καμπαρέ των διαφόρων πόλεων 550 ξένες "καλλιτέχνιδες". Σύμφωνα με τον περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμο, βάση του οποίου παραχωρείται η άδεια απασχόλησης τους, οι "καλλιτέχνιδες" αυτές θα πρέπει να εξασκούν το επάγγελμα για το οποίο παραχωρείται η άδεια, δηλαδή χορεύτριες.

Τι παρατηρείται όμως να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Από τις 550 αυτές "καλλιτέχνιδες" μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό είναι πράγματι καλλιτέχνιδες, παρουσιάζοντας έστω και κάποιου επιπέδου τέχνη. Οι υπόλοιπες δεν έχουν να επιδείξουν καμιά τέχνη, τουναντίον όμως επιδίδονται ως σκλάβες σωματεμπόρων στην πορνεία νύκτα και μέρα.

Η εισαγόμενη αυτή πορνεία έχει τριών ειδών περιεχόμενο ή αντικείμενο:

α) Το σεξ,

β) το κονσομασιόν,

γ) την απάτη.

Στην πρώτη περίπτωση πορνείας – με αντικείμενο το σεξ -, αυτή εξασκείται είτε από τα καμπαρέ είτε από τους τόπους διαμονής των καλλιτέχνιδων. Στα καμπαρέ ο πελάτης πληρώνει στον ιδιοκτήτη ή στον υπάλληλο του το συμφωνημένο ποσό που κυμαίνεται μεταξύ £70-£100 (στην Πάφο £36)- και αυτός πληρώνει την πόρνη £10 μέχρι £30. Απλή πράξη αγοραπωλησίας. Οι όροι "αγορά" και "πώληση" χρησιμοποιούνται πλατειά για να εκφράσουν την πράξη αυτή.

Στη δεύτερη περίπτωση πορνείας – με αντικείμενο το κονσομασιόν -, ο πελάτης καταξοδεύεται για να χαϊδολογιέται και να φιλιέται με την "καλλιτέχνιδα" - πόρνη μέσα στο καμπαρέ καταναλώνοντας οινοπνευματώδη ποτά, πολλές φορές υποκατάστατά τους. Για μισή ώρα περίπου τέτοιας ενασχόλησης πληρώνει £10 - £20.

Στη τρίτη περίπτωση πορνείας – με αντικείμενο την εξαπάτηση του πελάτη, ο πελάτης παίρνει υποσχέσεις για μετέπειτα σεξουαλικές σχέσεις, καταξοδεύεται στο καμπαρέ και στο τέλος μένει άπρακτος.

Το ποσό του κύκλου εργασιών της εισαγόμενης πορνείας στην Κύπρο θα κυμαίνεται γύρω στα £10 εκατομμύρια τον χρόνο. Το ποσό αυτό δυνατόν να διανεμηθεί ως ακολούθως:

Καμπαρέ £4 εκ.

Πόρνες £4 εκ.

Πράκτορες £2 εκ.

Δεν υπάρχει σήμερα κανένα καμπαρέ στην Κύπρο που έχει την δυναμικότητα και την θέληση να εισάγει μόνο πραγματικούς καλλιτέχνες -καλλιτέχνιδες, οι οποίοι να απασχολούνται μόνο με την τέχνη τους και με τίποτε άλλο. Αυτό είναι γνωστό στην υπεύθυνη κυβερνητική υπηρεσία. Και όμως η κυβερνητική αυτή υπηρεσία δίνει άδεια, για απασχόληση στα πορνόκεντρα αυτά, σε ξένα κορίτσια απλώς και μόνο επειδή στο διαβατήριο τους αναγράφεται ότι είναι χορεύτριες, και ότι έχουν συνάψει συμβόλαιο εργασίας με κύπριο εργοδότη. Δεν απασχολεί την κυβερνητική αυτή υπηρεσία αν πράγματι είναι καλλιτέχνιδες και αν η τέχνη τους αξίζει το μισθό που παίρνουν. Μια χορεύτρια χορεύει 5 λεπτά και παίρνει μισθό γύρω στις £14, τον οποίο μοιράζεται στο μισό με τον πράκτορα της.

Η όλη απάτη δικαιολογείται από την έλλειψη νομοθεσίας πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Η Κυβέρνηση όμως δεν πήρε την πρωτοβουλία να εκσυγχρονίσει την σχετική νομοθεσία και ανέχεται για χρόνια αυτή την κατάσταση. Οι "καλλιτέχνιδες" αυτές βρίσκονται στην εργοδοσία του καμπαρέ, και είναι υποχρεωμένες, βάσει των κανονισμών της κυβερνητικής υπηρεσίας, να βρίσκονται στο καμπαρέ για «εργασία» κατά τη χρονική περίοδο εργάσιμης νύκτας, ήτοι 9·30μ.μ. - 4π.μ. Εφόσον ο χρόνος του προγράμματος τους είναι 5-10 λεπτά τη νύκτα (30-45 λεπτά για τα μπαλέτα) τον υπόλοιπο χρόνο δεν έχουν να κάνουν τίποτε.

Δεν υπάρχει, όμως, νόμος που να απαγορεύει στους πελάτες να κερνούν τις "καλλιτέχνιδες", λέει η αρμόδια κυβερνητική υπηρεσία. Εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη τέτοιας νομοθεσίας, οι ιδιοκτήτες καμπαρέ εισάγουν τα κορίτσια αυτά όχι για τις καλλιτεχνικές τους αρετές, συμβάλλοντας στην εξύψωση της καλλιτεχνικής κίνησης και ζωής στην Κύπρο, αλλά μόνο και μόνο για να τις κερνούν οι πελάτες. Όπως αναφέρθηκε, αποτέλεσμα είναι σύγχρονη πορνεία με το περιεχόμενο της όπως τα περιγράψαμε πιο πάνω

Οι επιπτώσεις της Σύγχρονης Πορνείας στην Κύπρο είναι δύσκολο να περι­γραφτούν. Τα κορίτσια που εισάγονται στην Κύπρο είναι δέσμια - σκλάβες των καμπαρετσίδων και των πρακτόρων τους. Κυριαρχούνται από φόβο. Είναι τρομοκρατημένες από τα πλοκάμια ενός οικονομικού και ψυχολογικού εκβιασμού. Υποχρεώνονται να κάνουν ότι ζητούν αυτοί. Οι πλείστες έχουν παρασυρθεί χωρίς τη γνώση και θέληση τους για τέτοια απασχόληση. Γι’ αυτό και δεν ξαναεπιστρέφουν σ' αυτό το «επάγγελμα», όταν τελικά λήξει το διετές συμβόλαιο που υπογράφουν με τον πράκτορα τους.

Κανένας Κύπριος δεν θα ήθελε τη νεαρή θυγατέρα του να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα. Και όμως γιατί το επίσημο κράτος και τόσες χιλιάδες Κύπριοι-πελάτες ανέχονται τέτοια εκμετάλλευση; Πολλοί, δικαιολογημένα παρατηρώντας επιφανειακά την όλη σαχλή κατάσταση θεωρούν τα νεαρά αυτά κορίτσια πραγμα­τικές πόρνες - πόρνες που εξασκούσαν το επάγγελμα και στην πατρίδα τους και συμπεριφέρονται προς αυτές και στην όλη κατάσταση με απάθεια και ανέχεια.

Από την άλλη όμως γιατί το επίσημο κράτος αδιαφορεί και οι χιλιάδες Κύπριοι πελάτες ανέχονται να είναι αντικείμενα τέτοιας αισχρής εκμετάλλευσης και απάτης.

Είναι καιρός το Κράτος να προστατεύσει τους πολίτες του από αυτήν την εκμετάλλευση και απάτη και να αφαιρέσει την αιτία που η Κύπρος μετατράπηκε σ' ένα τεράστιο πορνείο, με ειδικά εισαγόμενα γι’ αυτό τον σκοπό, ξένα απρο­στάτευτα και θυματοποιημένα νεαρά κορίτσια.

Η νέα Βουλή έχει υποχρέωση να εξετάσει το όλο θέμα κατά βάθος και να ψηφίσει νέα νομοθεσία που να μην αφήνει κανένα περιθώριο επανάληψης της αισχρής αυτής ή παρόμοιας κατάστασης, που μας εκθέτει στα μάτια των πολιτισμένων ανθρώπων, την στιγμή ακριβώς που διεξάγουμε εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα.

Στο μεταξύ η κυβέρνηση πραγματικά κλείνει τα μάτια σ' ότι διαδραματίζεται και προσφέρει φτηνές δικαιολογίες  ενώ και με την υπάρχουσα νομοθεσία θα μπορούσε να περιορίσει και ελέγξει κάπως την κατάσταση.

Θα κλείσετε και σεις τα μάτια μπροστά σ’ αυτή την σαχλή κατάσταση ή θα ενεργήσετε αναλόγως;

Χαράλαμπος Κιαττίπης

5 Δεκεμβρίου, 1985

Σημείωση:

26 Αυγούστου 2004, 19 χρόνια μετά.

 Την Ανοιχτή αυτή Επιστολή απέστηλα στις κυπριακές εφημερίδες και σε διάφορα Υπουργεία. Γνωρίζω ότι τη δημοσίευσε η εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ στις 9 Δεκεμβρίου, 1985. Δεν γνωρίζω αν την είχε δημοσιεύσει άλλη ή άλλες εφημερίδες. Δημοσιεύω την επιστολή αυτή με ελάχιστες αλλαγές, που όμως δεν αλλοιώνουν το νόημά της. Από τις διάφορες κυβερνητικές αρχές πήρα πανομοιότηπες επιστολές που έλεγαν ότι "το θέμα γνωστοποιήθηκε στις Αρμόδιες Υπηρεσίες". Τίποτε όμως δεν έγινε. Αντίθετα το θέμα χρόνο με το χρόνο επιδεινωνόταν και φτάσαμε στο 2004 οπότε ξαναεμφανίστηκε στη δημοσιότητα με αφορμή την ολοκλήρωση της έκθεσης της Επιτρόπου Διοικήσεως.

Δημοσιεύω την επιστολή αυτή στο Δικτυότοπο μου με την ευκαιρία της δημόσιας συζήτησης που διεξάγεται πάνω στο ίδιο θέμα, μετά τη δημοσίευση της έκθεσης της Επιτρόπου Διοικήσεως επί του θέματος.

Θα πρέπει ν' αναφέρω επίσης, ότι αρχές του 1986 είχα γράψει μιαν εκτενή μελέτη για το ίδιο θέμα (60+ δακτυλογραφημένες σελίδες). Τη μελέτη εκείνη είχα παραδώσει στον Ανδρέα Φάντη, Β. Γ. τότε της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ και Πρόεδρο της Επιτροπής Εσωτερικών της Βουλής για μελέτη σε σχέση με τη συζήτηση που διεξαγόταν τότε στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η μελέτη παραδόθηκε από τον Φάντη στον υπεύθυνο για τα θέματα νομοθεσιών του ΑΚΕΛ, ο οποίος την καταχώνιασε στα συρτάρια του γραφείου του. Μου επέστρεψε την μελέτη εκείνη όταν τον επισκέφθηκα μερικά χρόνια αργότερα, για να πάρω πληροφορίες σχετικά με κάποιο άλλο ζήτημα.

Το Αύγουστο του 2004 οι Εκδόσεις Εξέλιξη κυκλοφόρησαν ένα βιβλίο με τίτλο "Εμπόριο Κοριτσιών" στο οποίο δημοσιεύονται τόσο η πιο πάνω επιστολή όσο και η Έκθεση - Μαρτυρία μου του 1986. Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο αυτό θα βρείτε στη σελίδα "Εμπόριο Κοριτσιών".

Αύγουστος 2005

Τώρα μπορείτε να κατεβάσετε από το Διαδύκτιο σε μορφή .html όλα τα μέρη του βιβλίου Εμπόριο Κοριτσιών". Θα βρείτε επίσης πολλά άλλα κείμενα που δεν υπάρχουν στο βιβλίο εδώ.

Χαμπής Κιατίπης